Święty Szymon Słupnik (poemat Jerzego Żuławskiego)

Święty Szymon Słupnik – poemat młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego^[1][2]. Utwór jest napisany jedenastozgłoskowcem w formie monologu dramatycznego. Bohaterem jest święty Szymon, zwany Słupnikiem z tego powodu, że sporą część życia w ramach ascezy spędził na wysokiej kolumnie.

Pomiędzy niebem a ziemią, nad grzechem

i nędzą świata — samotny i święty —

stoję i czekam wielkich sądów Boga.

Tam w dole szumi miasto oszalałe,

tam rozhukaną strugą życie płynie

i grzeszna rozkosz doczesna — przeklęta;

tutaj pod niebem, na mojej wyżynie

cisza jest wielka, zaledwie zmącona

dalekich głosów rozpierzchniętem echem,

co się po krzewach suchych i po głazach

wzwyż skrada ku mnie, by u stóp mych skonać...

Zobacz też: Święty Szymon Słupnik (Tennyson).

Zobacz w Wikiźródłach Święty Szymon Słupnik

Przypisy

1. Halina Floryńska-Lalewicz: Jerzy Żuławski. culture.pl. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
2. Żuławski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-01-10] .