Śnieżyca mała[4] (Anser rossii) – gatunek dużego, wędrownego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony. Spotykany w hodowlach[5].
W sezonie lęgowym występuje w północnej Kanadzie, rzadko pojawia się też na Alasce[6]. Zimuje na południu USA i w północnym Meksyku[6].
Sporadycznie zalatuje do Europy[8]. W Polsce do 2019 stwierdzona 6 razy (obserwowano 7 osobników)[9], ze względu jednak na to, że nie ma pewności, czy były to pojawy naturalne, gatunkowi temu nadano kategorię D w klasyfikacji AERC i nie jest on zaliczany do krajowej awifauny[10].
Morfologia
Śnieżyca mała w locie
Ptak ten jest podobny do śnieżycy dużej odmiany białej, ale jest zdecydowanie mniejszy[5]. Jest biało upierzony, jedynie końcówki skrzydeł są czarne. Dziób przysadzisty, różowy. Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu[5]. Istnieją też ciemne odmiany barwne, jednak są one bardzo rzadko spotykane[11].
Długość ciała: 53–66 cm[6]; rozpiętość skrzydeł 113–116 cm[11]; masa ciała: samce 1224–1880 g, samice 1270–1660 g[6]. Samce są przeciętnie nieco większe od samic[6][11].
Pożywienie
Głównie materiał roślinny, w tym korzenie, liście, łodygi i zielone części roślin wodnych i turzyc, nasiona zbóż[6]; rzadko owady[12].
Rozród
Jaja z kolekcji muzealnej
Wyprowadza jeden lęg w sezonie. W zniesieniu 2–6 białych jaj, które ulegają poplamieniu w trakcie inkubacji. Okres inkubacji trwa 19–25 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo w ciągu 24 godzin od wyklucia, potrafią pływać i same zdobywać pokarm[12].
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje śnieżycę małą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na około 2,1 miliona dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3]. Gatunek ten jest ptakiem łownym, rocznie odstrzeliwanych jest około 50–100 tysięcy osobników[12].
W Polsce Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt śnieżycy małej nie uwzględnia[13], choć jeszcze w poprzedniej wersji rozporządzenia z 2014 gatunek ten był wymieniany[14].
↑Anser rossii, [w:] Integrated Taxonomic Information System(ang.).
↑Chen rossii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-17](ang.).
↑ abAnser rossii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species(ang.).
↑Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Anserini Vigors, 1825 (1815) (wersja: 2021-04-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-11].
↑ abcdefghiCarboneras, C. & Kirwan, G.M.: Ross's Goose (Anser rossii). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
↑ abcRoss's Goose Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-07-11]. (ang.).
↑ abcRoss's Goose Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-07-11]. (ang.).
↑Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
↑Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).
Bibliografia
Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5. Brak numerów stron w książce
.jpg)
