W 1956 został absolwentem technikum w Kownie, uzyskał kwalifikacje technika budownictwa. W 1965 ukończył studia na Wydziale Budownictwa Kowieńskiego Instytutu Politechnicznego ze specjalnością inżyniera budownictwa przemysłowego i lądowego. W latach 1956–1959 odbywał służbę wojskową w Armii Radzieckiej.
Od 1959 pracował w kowieńskim instytucie projektów na stanowiskach kierownika zespołu, konstruktora, naczelnego konstruktora i kierownika wydziału technicznego, w latach 1974–1990 pełnił funkcję naczelnego inżyniera. W 1974 wstąpił do partii komunistycznej. W 1988 włączył się w działalność Sąjūdisu, został wybrany przewodniczącym kowieńskiej rady ruchu, zaś w 1989 wystąpił z KPZR.
W latach 1991–1992 stał na czele delegacji Republiki Litewskiej ds. negocjacji z Rosją. Od 1992 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych w randze ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego. W latach 1993–1996 pełnił funkcję doradcy frakcji sejmowej Chrześcijańskich Demokratów, a od 1994 do 1996 był członkiem parlamentarnej grupy ds. przygotowywania ustaw o bezpieczeństwie narodowym.
W latach 1996–2000 sprawował mandat posła na Sejm, będąc członkiem frakcji Chrześcijańskich Demokratów i Komisji Bezpieczeństwa Narodowego. Od 10 grudnia 1996 do 9 listopada 2000 pełnił funkcję ministra obrony. W latach 2001–2005 był ambasadorem Republiki Litewskiej w Norwegii. Od 2005 doradzał ministrowi spraw zagranicznych ds. bezpieczeństwa energetycznego.
.png)
