PROFILBARU.COM

Zofia Lorentz
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1896 ; Gozdów
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1980 ; Warszawa
Dziedzina sztuki	literatura piękna
	Ważne dzieła
	Wakacje pod blaszanym człowieczkiem; Na niby i naprawdę;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zofia Lorentz (ur. 25 stycznia 1896 w Gozdowie, zm. 16 kwietnia 1980 w Warszawie) – polska powieściopisarka, autorka utworów prozatorskich i teatralnych dla dzieci i młodzieży^[1].

Życiorys

Zofia Lorentz była córką Aleksandra i Heleny z Boernerów, siostry Ignacego Boernera, siostrą pedagoga i historyka Zygmunta Lorentza. Wczesne dzieciństwo spędziła w Supraślu, w majątku administrowanym przez jej ojca. Naukę szkolną rozpoczęła w Zgierzu, ukończyła Gimnazjum im. Mickiewicza w Łodzi, uczęszczała także do Średniej Szkoły Muzycznej im. Henryka Melcera w Łodzi. Debiutowała w roku 1934 na łamach „Naokoło świata” opowiadaniem „Sześciornica”. Przed wojną publikowała reportaże o tematyce społecznej m.in. w „Robotniku i „Kurierze Porannym”. Po wojnie w latach 1947–1949 publikuje w tygodniku dla dzieci i młodzieży „Przyjaciel” (wychodzącym wówczas w Łodzi), oraz w tygodniku „Odgłosy”. Jej liczne słuchowiska, reportaże i opowiadania emitowane były w Radiu Łódzkim. W latach 1919–1939 pracowała kolejno w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi jako sekretarka pierwszego wojewody łódzkiego Antoniego Kamieńskiego, w Kuratorium w Krakowie, po przeniesieniu się do Warszawy w 1923 w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i od 1926 do 1939 w dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego, gdzie zajmowała się organizacją a następnie nadzorem bibliotek przy zakładach wytwórczych w 10-ciu miastach Polski. W czasie obrony Warszawy w 1939 r. pracowała jako pielęgniarka w szpitalu polowym nr. 4, za co została odznaczona przez Dowództwo Obrony Warszawy Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Następnie w Związku Walki Zbrojnej była członkiem redakcji „Komunikatu Informacyjnego” wydawanego przez grupę płk. Alojzego Horaka, działała w Armii Krajowej za co odznaczona została m.in. Krzyżem Armii Krajowej. Po powstaniu wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Po wojnie zamieszkała w Zgierzu, a od 1949 r. w Łodzi. Pracowała tamże w Izbie Przemysłowej jako bibliotekarka, a od 1950 r. w Wydziale Kultury Prezydium Rady Narodowej na stanowisku kierownika Referatu Szkół Muzycznych, następnie p.o. kierownika Oddziału Szkolnictwa Artystycznego oraz jako inspektor w dyrekcji Państwowych Teatrów Lalek^[2]. Od 1949 członek Związku Literatów Polskich. Zmarła w Warszawie 16 kwietnia 1980 r. osierocając przybranego w czasie okupacji syna Wiesława. Pochowana na cm. Ewangelicko-Augsburskim przy ul. Młynarskiej w Warszawie (aleja 9, rząd 1, miejsce 13).

Odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1943)
Medal Wojska (czterokrotnie)
Krzyż Armii Krajowej (1970)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1969)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka honorowa m. Łodzi (1967)

Powieści

Mali bohaterowie. Opowieść o dzieciach walczącej Warszawy 1940-1944 (Wyd. Kultura Polska 1947, 1971)
Szpital polowy nr. 4 (Wyd. MON, 1955)
Transport 77 (Nasza Księgarnia,1957)
Wakacje pod blaszanym człowieczkiem (Wydawnictwo Łódzkie, 1959, 1969, 1972)
Daleko od jabłoni (Iskry, 1963)
Pierwsza runda (Wydawnictwo Łódzkie, 1967, 1968)
Niebezpieczna tajemnica (Wydawnictwo Łódzkie, 1971)
Na niby i naprawdę (Wydawnictwo Łódzkie, 1972, 1981)
Punkt na ulicy Różane (Wydawnictwo Łódzkie, 1973)
Wrześniowa ballada (Wydawnictwo Łódzkie, 1977)

Opowiadania

Końce w wodę (1968)
Przed i po (1980)

Sztuki teatralne

Mgła (ekranizacja w Teatrze Telewizji, 1970)
Pierwsza runda
Etiuda rodzinna
Wesołe gody

Sztuki lalkowe

Czupurek i czupurka
Jaś i Małgosia
Jasio z wody
Choinka dla skrzatów
Latający kufer
Zapusty

Przypisy

↑ Barbara Kowalewska, "Twórczość literacka Zofii Lorentz.” (praca magisterska), Kraków 1969, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Wydział Filologiczno-Historyczny, seminarium dr doc. Józefa Białka.
↑ Lewandowski Franciszek, Zofia Lorentz. Nasza pani Zosia; [w:] „Dziennik Łódzki”, 19.12.1994, nr 294, s. 22.

Źródła

Barbara Kowalewska, ”Twórczość literacka Zofii Lorentz – Praca magisterska”, Kraków 1969, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Wydział Filologiczno-Historyczny, seminarium dr doc. Józefa Białka.