W latach 1309-1312 na zamku obradowała generalna kapituła z udziałem 51 komturów[3]. W latach 1407-1410 wójtem zamku był Fryderyk von Wenden, dowódca chorągwi w bitwie pod Grunwaldem[6]. Ostatni wójt krzyżacki, Eglott von Rosenberg, opuszczając warownię podpalił ją[1][5][7]. Po odbudowie zamku od 1466 stał się siedzibą starostów polskich[2]. W 1590 starostwo zostało zamienione na ekonomię królewską[4][5][8]. Wykonana w 1564 lustracja wykazała, że znajdował się w złym stanie z powodu obsuwania zboczy wzgórza i wcześniejszych zniszczeń wojennych, a także i długich lat zaniedbań. Przeprowadzone wówczas naprawy ograniczyły się do niezbędnych prac budowlanych, dlatego kolejna lustracja z 1624 oraz wizytacje biskupie z 1640 i 1647 odnotowały postępujący upadek zabudowań[7].
Zamek został poważnie zniszczony w czasie wojny polsko-szwedzkiej w 1628[8]. Na rozkaz króla szwedzkiego Gustawa Adolfa na jego murach wypróbowano siłę nowego rodzaju min, które wybuchając, pogłębiały zniszczenia warowni[1][5]. W połowie XVII w. zamek remontowano, jednak następny najazd szwedzki w 1656 spowodował tak znaczne zniszczenia, że w 1686 był już całkowitą ruiną. Zamek rozebrano na rozkaz króla pruskiego Fryderyka II w latach osiemdziesiątych XVIII w., a cegłę zużyto do budowy twierdzy w Grudziądzu[2][3][4][5][7].
Prace zabezpieczające pozostałości dawnego zamku podjęto w 1911[1][8][6]. Po II wojnie światowej, w 1952, przeprowadzono renowację zamku (między innymi stropów, schodów oraz dachu wieży bramnej[6]), a do połowy lat 90. XX w. krzyżacka warownia należała do Agencji Własności Rolnej. Od tego czasu zamek pozostaje w rękach prywatnych[5].
Wzniesiony w stylu gotyckim, murowany z cegły o układzie wendyjskim z użyciem głazów narzutowych, szczególnie w strefie cokołu. Pierwotnie obiekt składał się z trzech części[4][1].
Przedzamcze zewnętrzne
Obejmujące duży obszar terenu położnego na sąsiednim wzniesieniu od strony północnowschodniej i oddzielonego od głównej warowni fosą. Przedzamcze założone na planie nieregularnego czworoboku otaczały mury, wzmocnione basztami[1]; w 1565 zamek posiadał 22 baszty[5].
Zamek "średni" (przedzamcze wewnętrzne)
Założony na planie zbliżonym do trapezu, na osi wschód-zachód[5]. Otoczony murami, od strony południa i wschodu - podwójnymi[1]. Mur zewnętrzny, wyposażony w narożną cylindryczną wieżyczkę, połączony był z przedbramiem osłaniającym siedmiokondygnacyjną wieżę bramną. W czasach krzyżackich w przedzamczu mieściły się zabudowania gospodarcze oraz mieszkania personelu zamkowego[1].
Usytuowany był w północnozachodniej części przedzamcza wewnętrznego. Został założony na planie prostokąta obejmującego budynki skupione wokół wewnętrznego dziedzińca[4]. Wnętrza zamku górnego przypuszczalnie powielały schemat innych zamków konwentualnych, a więc posiadały przyziemie o funkcjach gospodarczych, piętro przeznaczone na sale reprezentacyjne i mieszkalne, a także poddasza wykorzystywane do obrony i jako spichrze[7]. W jego północnej części mieścił się dom konwentu, w skrzydle południowym - infirmeria i kaplica, w skrzydle zachodnim - refektarz[5]. Wjazd do zamku prowadził od strony wschodniej przez most przerzucony nad fosą[4].
.jpg)
_(5967089621).jpg)
