Zahacie (Białoruś)

Zahacie

Загацце

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	dokszycki
Sielsowiet	Wołkołata
Populacja (2009) • liczba ludności	25[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Zahacie
Położenie na mapie Białorusi Zahacie
54°57′10″N 27°17′43″E

Zahacie (biał. Загацце, Zahaccie; ros. Загатье, Zagatje) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Wołkołata.

Historia

W czasach zaborów w gminie Wołkołata, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie postawskim, w gminie Wołkołata.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 83 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 18 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 20 domach zamieszkiwały 92 osoby^[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Wołkołacie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Wołkołacie^[5].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Od 1945 leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. wieś Zahacie na mapie (rejon dokszycki, obwód witebski) [online], www.radzima.net [dostęp 2021-02-21] .
3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 38 .
4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43 .
5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1951 .