Rzeka Morawa – mokradłaRzeka Morawa na granicznym odcinku z Austrią (po lewej)Rzeka MyjavaWydmy
Záhorie (niem.Marchauen, węg.Erdőhát, cz.Záhoří), także Záhorský región cestovného ruchu (Zahorski region turystyczny) – kraina geograficzna region geograficzno-etnograficzny w południowo-zachodniej Słowacji, między Małymi Karpatami a rzeką Morawą. Bliskość granic z Austrią i Czechami spowodowała, że ukształtowanie terenu jest tu podobne do pagórkowatych rejonów Moraw, a wioski przypominają austriackie miasteczka winiarskie.
Záhorie jest jednym z 21 centrów turystycznych Słowacji. Położone jest w trzech rejonach administracyjnych:
Záhorie podzielone jest na 3 części: Górne, Średnie i Dolne (Horné Záhorie, Stredné Záhorie i Dolné Záhorie). Czasem zalicza się do tego rejonu tzw. Podhorie, na które składają się wsie – Lozorno, Jablonové, Pernek, Kuchyňa i Rohožník.
Część regionu jest niedostępna dla turystów – znajduje się tutaj obwód wojskowy Vojenský obvod Záhorie – utworzony w 1950 na ziemiach kupionych przez czechosłowackie ministerstwo obrony od hrabiego Pálffyego po I wojnie światowej.
Dla ochrony przyrody utworzono Obszar Krajobrazu Chronionego – Chránená krajinná oblasť Záhorie, który obejmuje 275,22 km². Szczególnie cenne są znajdujące się tam lasy oraz mokradła. Dwa inne obszary chronione – Chránená krajinná oblasť Malé Karpaty oraz Chránená krajinná oblasť Biele Karpaty – również częściowo leżą na terenie Záhoria.
Teren ten nie jest aż tak eksploatowany turystycznie, jak niektóre inne rejony Słowacji – turyści przyjeżdżają do Záhoria, aby zobaczyć porosłe łęgami brzegi rzeki Morawy oraz częściowo zarośnięte wydmy na południe od Šaštína. Popularnością cieszą się także niewielkie ośrodki miejskie i wioski, w których zostawiła swe ślady kultura austriacka i czeska.
Historia regionu
Nazwa regionu pochodzi od łacińskiej Processus transmontanus, która oznaczała obszar leżący za Małymi Karpatami – "za górami"[1].
W XI wieku w tych okolicach biegła granica pomiędzy Królestwem Węgier i państwem czeskim. Strzegli jej osadnicy bałkańscy, Połowcy (Plavci), a ślady ich pobytu zachowały się w nazwach kilku miejscowości (Plavecké Podhradie, Plavecký Mikuláš). W średniowieczu Węgrzy wybudowali zamki graniczne, które były miejscem walk w okresie wojen husyckich, tureckich i powstań antyhabsburskich.
W XIX wieku rejon Záhoria stał się jedną z kolebek tworzenia języka słowackiego – w 1843 we wiosce Hlboké spotkali się Ľudovít Štúr, Jozef Hurban i Michal Hodža w celu podłożenia podwalin pod skodyfikowanie współczesnego języka (literacki język słowacki wzorowany jest na dialekcie zachodniosłowackim, który występuje m.in. w tym rejonie). W 1849 w miejscowości Myjava założono pierwszą Słowacką Radę Narodową.
W 1939 Niemcy planowali przyłączyć spory fragment rejonu do III Rzeszy. Ostatecznie zrezygnowali z tego pomysłu, obsadzając go tymczasowo wojskiem, jako tzw. strefę bezpieczeństwa (Schutzzone).
Po II wojnie światowej rozwój części Záhoria został zahamowany poprzez bliskość granicy z Austrią, a od 1993 pojawiła się kolejna granica – z Czechami.
Architektoniczne atrakcje turystyczne rejonu Záhorie
