Wyżnia Wysoka Gerlachowska

Wyżnia Wysoka Gerlachowska

Masyw Zadniego Gerlacha, Wyżnia Wysoka Gerlachowska wśród podpisanych formacji
Państwo	Słowacja
Położenie	powiat Poprad
Pasmo	Tatry Wysokie, Karpaty
Wysokość	2581 m n.p.m.
Pierwsze wejście	5 sierpnia 1905 G. Horváth i Johann Hunsdorfer senior
Położenie na mapie Tatr Wyżnia Wysoka Gerlachowska
Położenie na mapie Karpat Wyżnia Wysoka Gerlachowska
49°10′02,7″N 20°07′50,4″E

Wyżnia Wysoka Gerlachowska, także Wyżnia Wysoka Gierlachowska (słow. Veľká Litvorová veža, niem. Grosser Litvorovyturm, węg. Nagy Litvorovytorony) – mało wybitna, drugorzędna turnia o wysokości 2581 m n.p.m.^[1] w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się ona w północnej grani Zadniego Gerlacha, w grani głównej Tatr Wysokich. Od Gerlachowskiej Kopy oddzielona jest Pośrednią Gerlachowską Przełączką, a od Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej (dokładniej Gerlachowskiej Turniczki) oddziela ją Niżnia Gerlachowska Przełączka.

Wyżnia Wysoka Gerlachowska jest dostępna jedynie dla taterników, nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.

Nazewnictwo

Nazwa Wyżniej Wysokiej Gerlachowskiej i sąsiadującej z nią Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej pochodzi od dawnej nazwy pobliskiego Staroleśnego Szczytu (Wysoka). Pierwotnie nazwa Wysokie Gerlachowskie dotyczyła Wielickiego i Litworowego Szczytu, jednak z czasem została przeniesiona na te wierzchołki. Nazewnictwo słowackie, niemieckie i węgierskie tyczy się położonej poniżej Doliny Litworowej.

Wyżnia Wysoka Gerlachowska (trzeci wierzchołek na prawo od Zadniego Gerlacha, charakterystyczny płaski blok szczytowy)

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• G. Horváth i Johann Hunsdorfer senior, 5 sierpnia 1905 r. – letnie
• Pavel Krupinský i Matthias Nitsch, 22 marca 1936 r. – zimowe.

Przypisy

1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 50–51.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8. Brak numerów stron w książce
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce