Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego – istniejąca w latach 1920-1954 jednostka organizacyjna Uniwersytetu Warszawskiego kształcąca na kierunku teologia wyznawców Kościołów protestanckich w Polsce, głównie Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. W 1954 uchwałą Rady Ministrów PRL usunięta z tej uczelni. W oparciu o nią utworzono Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie. Jej sukcesorem jest Wydział Teologiczny ChAT.
Powstał w 1920 dzięki inicjatywie bp. Juliusza Bursche zwierzchnika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce[1]. Pierwszego dziekana Wydziału wybrano w 1922 i został nim ks. prof. Edmund Bursche[2]. Podstawą prawną działalności było m.in. rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 19 kwietnia 1922 r.[3] i rozporządzenie tegoż ministra w sprawie planu studiów w Wydziale[4].
Przeciwnikami utworzenia Wydziału byli duchowni katoliccy ks. Franciszek Jehliczka i o. Jan Rostworowski[5]. Do Wydziału negatywnie nastawiony był Ewangelicki Kościół Unijny w Polsce z konsystorzem w Poznaniu oraz profesorowie prowadzonego przez ten Kościół Ewangelickiego Seminarium Kaznodziejskiego i Szkoły Teologicznej w Poznaniu[6].
W latach 30. Wydział posiadał 4 profesorów zwyczajnych, 1 zastępcę profesora oraz 4 profesorów prowadzących zajęcia zlecione[7]. Prowadzone tam studia trwały 4 lata[7]. W roku akademickim 1931/1932 studia na Wydziale odbywało ogółem ok. 100 studentów[7].
Struktura organizacyjna Wydziału w okresie II Rzeczypospolitej była następująca:
W okresie okupacji hitlerowskiej działalność Wydziału była kontynuowana w ramach tajnego nauczania[9].
Po II wojnie światowej Wydział odrodził się i prowadził działalność do 1954, kiedy został zniesiony decyzją władz komunistycznych. W podobny sposób postąpiono wobec Wydziału Teologii Katolickiej UW oraz Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, z których utworzono Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie, później przekształconą w UKSW[10].
Studentem wydziału był zamordowany w 1940 w Katyniu podporucznik piechoty rezerwy Henryk Hoffman, syn Emila i Emilii z domu Schultz, urodzony 6 kwietnia 1901 w Koninie. Pracował jako urzędnik Banku Komunalnej Kasy Oszczędności w Solcu Kujawskim. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty i został przydzielony do 29 pułku piechoty, do którego zmobilizowano go na czas wojny obronnej 1939[26].
W 1951 studia na Wydziale rozpoczął ks. Ryszard Janik, lecz w związku z likwidacją Wydziału dokończył je w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej[27].
Organem naukowym Wydziału było założone w 1936 czasopismo „Rocznik Teologiczny”.