Wybrzeże Księżniczki Ragnhildy (ang. Princess Ragnhild Coast, norw. Prinsesse Ragnhild Kyst)[1] – część wybrzeża Ziemi Królowej Maud w Antarktydzie Wschodniej, między Wybrzeżem Księżniczki Astrid na zachodzie a Półwyspem Riiser-Larsena i Wybrzeżem Księcia Haralda na wschodzie.
Nazwa
Obszar został nazwany na cześć księżniczki norweskiej – Ragnhildy (1930–2012), siostry króla Norwegii Haralda V (ur. 1937)[2] .
Geografia
Część wybrzeża Ziemi Królowej Maud w Antarktydzie Wschodniej[2] . Rozciąga się między Wybrzeżem Księżniczki Astrid na zachodzie (granicę stanowi południk 20°E) a Półwyspem Riiser-Larsena (34°E) i Wybrzeżem Księcia Haralda na wschodzie[2] . Wzdłuż prawie całego wybrzeża (poza jego wschodnimi krańcami) rozciągają się lodowce szelfowe[2] .
Ok. 230 km na zachód od Półwyspu Riiser-Larsena, na lodowcu szelfowym, zaobserwowano kolonię pingwinów cesarskich[3] . Z uwagi na obecność kolonii obszar jest ostoją ptaków IBA[3] . W 2009 roku liczebność kolonii szacowano na podstawie zdjęć satelitarnych na ok. 6870 ptaków[3] . W 2012 roku przeprowadzono licznie – kolonia liczyła ok. 9 tys. osobników, w 2013 roku – ok. 15 tys., a w 2014 roku ok. 20 tys. ptaków[3] . Inne gatunki ptaków obserwowane w kolonii to pingwin białooki i wydrzyk antarktyczny[3] . W pobliżu kolonii zaobserwowano lamparty morskie[3] .
Historia
Wybrzeże zostało odkryte z powietrza 16 lutego 1931 roku i pobieżnie zmapowane podczas czwartej ekspedycji norweskiej przez kapitana Hjalmara Riiser-Larsena (1890–1965) i kapitana Nilsa Larsena (1900–1976) podczas lotów ze statku „Norvegia”[4].
Przypisy
Bibliografia
