5 października 1918 Lwów
18 grudnia 1997
od 1960 do 1964
Eugeniusz Milnikiel
Jerzy Morawski
od 1966 do 1969
Jerzy Knothe
Franciszek Stachowiak
Witold Rodziński (ur. 5 października 1918 we Lwowie, zm. 18 grudnia 1997[1]) – polski dyplomata, historyk i sinolog, ambasador PRL w Londynie (1960–1965) i Pekinie w okresie tzw. rewolucji kulturalnej (1966–1969).
Od 1927 przebywał w USA. W latach 1942–1945 służył w armii amerykańskiej. W czerwcu 1945 ukończył Columbia University. W latach 1946–1947 pracownik ONZ radca w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1947–1948). Od 1947 mieszkał w Polsce. Od 1950 pracownik Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych i Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR, kandydat nauk historycznych od 1953. W latach 1953–1954 pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie. W latach 1954–1956 pracownik Instytutu Orientalistyki PAN. W latach 1956–1957 pracownik Ambasady Polskiej w Pekinie, następnie 1958–1960 dyrektor departamentu MSZ. W okresie 1960–1964 ambasador PRL w Wielkiej Brytanii, 1966–1969 ambasador w Chinach. Od 1958 był docentem na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, z końcem lutego 1971 odszedł na rentę inwalidzką[2].
Autor monumentalnej „Historii Chin”, wydanej również po angielsku jako „Walled Kingdom: A History of China from Antiquity to the Present”[3].
Syn znanego polskiego dyrygenta Artura Rodzińskiego.