W 1889 jako spowiednik Bronisławy Stankowicz CSA zainicjował powołanie bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów w Wilnie. Nominowany na arcybiskupa mohylewskiego w 1910. Jako duchowny i zwierzchnik archidiecezji katolickiej obejmującej terytorium niemal całej Rosji, cierpiał szykany ze strony władz carskich. Archidiecezją rządził w latach 1910-1914. Papież Benedykt XV przyjął jego rezygnację w 1914. Otrzymał tytularne arcybiskupstwo Philippopolis w Tracji. Następnie do śmierci przebywał głównie na Krymie. Po śmierci przewieziono jego ciało do Petersburga i złożono na cmentarzu Wyborskim[1]. W 1929 ciało jego zostało przewiezione do Wilna i 17 kwietnia pochowane w katedrze wileńskiej[2].
Bp Władysław Blin - ordynariusz diecezji witebskiej - podjął na prośbę Sióstr od Aniołów starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego abp. Wincentego Kluczyńskiego i mianował w tym celu postulatora - ks. Adama Sikorskiego MIC[3].
Bibliografia
Rutkowski Ks. F, Człowiek Wielkiego Serca, Wydawnictwo Duszpasterstwa Rolników, Włocławek 1997, ISBN 83-86493-32-1
