Jan Benisławski herbu Pobog [1] (ur. 16 lipca 1735 w Zozuli w Inflantach , zm. 25 marca 1812 w Zozuli) – duchowny katolicki, jezuita , kanonik inflancki w 1789 roku[2] .
Święcenia kapłańskie przyjął w 1768 w Wilnie . Członek Komisji Edukacji Narodowej . Od 1783 biskup koadiutor mohylewski i tytularny biskup Gadara w Palaestina Secunda[3] . Organizator archidiecezji, zabiegał w Rzymie o jej kanoniczne uznanie. Administrator archidiecezji w latach 1800–1801. Od 1801 przebywał w Inflantach.
Kawaler orderów Orła Białego i Świętego Stanisława [1] . Konstancja , poetka, była żoną jego brata Piotra.
Wybrane publikacje
Rozmyślania dla księży świeckich o powinnościach chrześcijańskich z listów i Ewangelii wzięte (t. 1-4, 1799-1803)
Rozmyślania dla osób duchownych na wszystkie dni roku z listów i Ewangelii (3 t. 1850)
Institutiones logice seu brevis tractatus de cultura ingenii (1774)
Przypisy
↑ a b Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. , t. II, Lipsk 1839, s. 105.
↑ Kalendarz wileński na rok 1789, [b.n.s]
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi , t. VI, Patavii 1958, s. 222. (łac. )
Bibliografia
Piotr Nitecki , Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax" , Warszawa 2000
M. Godlewski, Jan Benisławski [w:] Polski Słownik Biograficzny , t. I, 1935, s. 434-435 (tu podana data urodzin: 1736 i śmierci: 1806)
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995 , Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego, Kraków 1996
Biskupi diecezjalni
Biskupi koadiutorzy
Biskupi pomocniczy