We wsi znajduje się kościół i były klasztor zakonu kamedułów. Erem kamedułów w Wigrach należał do najbogatszych w Europie. Ufundowany został 6 stycznia 1667 roku przez Jana II Kazimierza Wazę[7] z obowiązkiem codziennej modlitwy o oddalenie od kraju wszystkich nieszczęść[8]. W 1805 klasztor skasowano, a zakonnicy przenieśli się na podwarszawskie Bielany. W klasztorze w latach 1975–2010 mieścił się Dom Pracy Twórczej Ministerstwa Kultury i Sztuki. Obecnie obiekt ponownie wrócił we władanie kościoła[9]. W dawnych eremach znajdują się pokoje gościnne i apartamenty, które można odpłatnie wynajmować[10]. Na terenie klasztoru można zwiedzić Apartamenty i Kaplicę Papieską, Krypty w Kościele, Wieżę Zegarową, Wystawy oraz czytelnię Jana Pawła II, ufundowaną po jego noclegu na terenie Klasztoru w 1999 r.[11] Późnobarokowy kościół z bogatym wystrojem wnętrza jest ciągle użytkowany i cieszy się popularnością wśród nowożeńców. Odbywają się w nim również koncerty chorału gregoriańskiego.
Krypta kościelna zawiera ponad 40 zamurowanych wnęk z ciałami zmarłych eremitów. W dwóch przeszklonych wnękach, które prawdopodobnie były plądrowane przez Niemców w czasie II wojny światowej w poszukiwaniu kosztowności, widać poczerniałe od upływu czasu kości. Na ścianie znajduje się malowidło przedstawiające taniec śmierci, alegorię śmierci zapraszającej mnicha do tańca.
W 1973 została zawarta przez Ministerstwo Kultury i Sztuk PRL z Kościołem katolickim umowa dzierżawy kompleksu klasztornego na 50 lat, która z dniem 9.12.2010 roku została wypowiedziana przez Skarb Państwa. Obecnie na terenie pokamedulskiego klasztoru w Wigrach działają powołane przez biskupa ełckiego Jerzego Mazura: od dnia 1 maja 2011 Wigierski Areopag Nowej Ewangelizacji (WANE) oraz Fundacja Wigry Pro, która swoją działalność rozpoczęła z dniem 1 stycznia 2016.[12]
Pod Klasztorem, wzdłuż jeziora Wigry powstały liczne kempingi i pensjonaty. Na terenie wsi i Klasztoru 15-16 sierpnia odbywa się Jarmark Wigierski[13].
↑Szymanowski Wojciech (1800-1861), Gra z jeografij królestwa Polskiego: z tablicą gry przedstawiającą 64 widoki przyrody, miasta, gmachy, zwaliska zamków, oraz ubiory typowe mieszkańców rozmaitych prowincji: (dla młodzieży polskiej). Warszawa 1859 r. s. 11.- polona.pl
↑Marek Derwich, Klasztory i mnisi, Wrocław 2004, s. 141.
