Był twórcą tekstów i kierownikiem artystycznym krakowskiej grupy big beatowejSzwagry (1964–1969). Pisał teksty przede wszystkim dla Piwnicy pod Baranami[1], ale także dla STSu, Teatru 38 i własnego kabaretu „Remiza”.
Tablica pamiątkowa Wiesława Dymnego w Alei Gwiazd Satyrykonu, Legnica
W latach 50. poznał Barbarę Nawratowicz, w której z wzajemnością się zakochał i przez kolejne lata pozostawał w związku. Nawratowicz określiła po latach tę relację jako „burzliwą, gwałtowną i nieco toksyczną”[3]: „Wiesio w stanie alkoholowego napadu zazdrości uderzył mnie w krtań ciężką popielniczką”[3]. Z kolei Kazimierz Kutz wspominał, że była to relacja pełna przywiązania i zazdrości[4]. Nawratowicz założyła wraz z Dymnym kabaret „Remiza” w Klubie „Pod Jaszczurami”.
Pierwszą żoną artysty była Teresa Hrynkiewicz[2][5].
1999: Grzegorz Turnau: Ultima – teksty utworów „O mój aniele”, „Póki czas” i „Leniwa głowa”
Spuścizna i upamiętnienie
Część jego notatek pochłonął pod koniec 1977 r. pożar domu. Nad pozostałymi zbiorami opiekę objęła Anna Dymna. Z jej inicjatywy w 20. rocznicę śmierci Wiesława Dymnego zespół Big Cyc do jego tekstów nagrał płytę Wszyscy święci. Kilka piosenek do jego tekstów zamieścił też na płycie Młynek KawowyJanusz Grzywacz.
W 2018 roku nakładem Wydawnictwa Znak ukazała się biografia Wiesława Dymnego Dymny. Życie z diabłami i aniołami autorstwa Moniki Wąs[8].