Włodzimierz Dunin-Żuchowski

Włodzimierz Dunin-Żuchowski

podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	13 października 1893 Jelizawetgrad
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Ułanów Zasławskich 3 Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego Departament Kawalerii MSWojsk.
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Kaniowem wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Włodzimierz Dunin-Żuchowski (ur. 13 października 1893 w Jelizawetgradzie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Ukończył gimnazjum i oficerską szkołę kawalerii w mieście urodzenia, następnie szkołę kawaleryjską w Saumur (1920) i Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie w 1923 roku.

Przed 1917 rokiem był zawodowym oficerem wojsk carskich. Po rewolucji październikowej zorganizował polski szwadron, który przyprowadził do 5 pułku Ułanów Zasławskich. Brał udział w bitwie pod Kaniowem. Następnie z oddziałem Lucjana Żeligowskiego walczył o Odessę.

Po 1920 roku był szefem misji werbunkowej w Bukareszcie. Służbę w Wojsku Polskim odbywał będąc asystentem, a później wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 15 listopada 1924 został przydzielony do macierzystego 5 puł^[1]. Następnie został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku^[2]. W 1925 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału II Sztabu Generalnego^[3]. W grudniu 1929 został przeniesiony z Wyższej Szkoły Wojennej do 3 pułku strzelców konnych w Wołkowysku na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[4]. 14 grudnia 1931 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[5]. Z dniem 15 marca 1932 został przeniesiony do Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa wydziału studiów^[6]. W styczniu 1934 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Departamentu Kawalerii MSWojsk^[7][8].

W sierpniu 1939 został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko dowódcy pułku. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej^[9]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[10]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[10], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1067^[10].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika^[12][13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[15][16][17].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[18]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[19]
• Medal Niepodległości^[20]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[18]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[18]
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, przed 1937)^[21]
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii z mieczami (Rumunia)^[18]
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)^[18]
• Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)^[18]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

Przypisy

1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 107 z 10 października 1924 roku, s. 594.
2. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 551, 600.
3. Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 12.
4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 385.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 235.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 6.
8. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 434.
9. Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Znak, s. 814. ISBN 978-83-240-1214-5.
10. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 100.
11. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
12. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 4 [dostęp 2024-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27]  (pol.).
13. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
14. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17]  (pol.).
15. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26]  (pol.).
16. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28]  (pol.).
17. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
18. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 856.
19. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
20. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 127.
21. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 6, 19 marca 1937. 

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 856.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000111095592
• VIAF: 161363446
• PLWABN: 9810554791905606
• NUKAT: n2009101023