Władysław Stefanik

Władysław Stefanik
podporucznik w stanie spoczynku podporucznik w stanie spoczynku
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1922
Żurawica

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 2010
tamże

Przebieg służby
Lata służby

1942–1947

Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

2 Warszawska Brygada Pancerna

Stanowiska

kierowca Stuarta V, o nazwie własnej „Lucyper”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Polskie Koleje Państwowe
Żurawianka Żurawica

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Wojska Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie Medal 40-lecia Polski Ludowej Krzyż Zasługi Wojennej (Królestwo Włoch) Gwiazda Italii (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)

Władysław Stefanik (ur. 16 kwietnia 1922[1] w Żurawicy, zm. tamże 26 grudnia 2010) – czołgista Polskich Sił Zbrojnych, sybirak, działacz sportowy i społeczny. Honorowy Obywatel Gminy Żurawica.

Życiorys

Dzieciństwo i początek młodości spędził w rodzimej Żurawicy. Tutaj w 1939 r. zastał go wybuch wojny. Nie dostał przydziału w armii z powodu swojej niepełnoletności. Na przełomie 1939/1940 postanowił przedostać się do Rumunii, a następnie do Francji, do tworzącej się tam polskiej armii.

Podczas przekraczania rzeki San został zatrzymany przez wojska radzieckie. Oskarżony i skazany na pobyt na Syberii. Tam katorżniczą pracę przerwała informacja o tworzeniu polskiej armii w ZSRR.

Przez ZSRR, Irak, Palestynę i Egipt przeszedł wraz z polską armią gen. Andersa. Następnie walczył we Włoszech, w szeregach 6 Pułku Pancernego „Dzieci Lwowskich”[2]. Swój chrzest bojowy przeszedł pod Monte Cassino. W czasie walk pod Bolonią 19 kwietnia 1945 r., został ciężko ranny[3]. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych[2].

Po wojnie stacjonował w Wielkiej Brytanii, skąd w 1947 powrócił do Żurawicy[4]. Zatrudnienie znalazł w Polskich Kolejach Państwowych.

Przez wiele lat był zawodnikiem Żurawianki Żurawica, jej trenerem i działaczem[1]. Odznaczony wieloma medalami i orderami. Honorowy obywatel gminy Żurawica[5].

Odznaczenia

Polskie

Zagraniczne

Awanse

Przypisy

  1. a b Kazimierz: 87 lat Pana Stefanika!!!. zurawianka.vt.pl, 2009-04-11. [dostęp 2011-04-13]. (pol.).
  2. a b P. 6. panc. 1945 ↓, s. VII.
  3. W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 62.
  4. Norbert Ziętal: Władysław Stefanik z Żurawicy: pod Monte Cassino zdobywaliśmy niezdobywalne. nowiny24.pl, 2010-01-28. [dostęp 2011-04-13]. (pol.).
  5. Wioletta Sałdan: Ostatnie pożegnanie śp. Władysława Stefanika.. zurawica.pl, 2010-12-30. [dostęp 2011-04-13]. (pol.).
  6. W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 96.
  7. a b W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 95.
  8. W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 50–66.
  9. W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 83, 98.
  10. W. Stefanik, Białe noce i czarne dni, Żurawica 2020, s. 5.

Bibliografia

  • Pułk 6 Pancerny Dzieci Lwowskich 1941 17 X 1945. Włochy: Komitet redakcyjny, 1945.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!