7-cylindrowy gwiazdowy silnik gaźnikowy chłodzony powietrzem Continental W-670-91 / 9-cylindrowy gwiazdowy silnik wysokoprężny chłodzony powietrzem Guiberson T-1020-4 o mocy 250 KM / 220 KM
Nadana mu przez Brytyjczyków potoczna nazwa Stuart pochodzi od nazwiska amerykańskiego generała z okresu wojny secesyjnej – Jeba Stuarta.
Historia
Przez długie lata Amerykanie nie przykładali zbyt wielkiej wagi do rozwoju swojej broni pancernej. W latach 20. XX wieku zbudowali kilka lekkich czołgów wsparcia piechoty, ale nie rozwinęli ich produkcji na dużą skalę. Na początku lat trzydziestych na bazie tych konstrukcji powstał nowy typ czołgu lekkiego M2. Pod wpływem wojennych doświadczeń z Europy, wiosną 1940, Departament Zaopatrzenia opracował projekt gruntownie ulepszonej odmiany czołgu M2A4. W wyniku tych prac powstał czołg lekki M3. Otrzymał on grubszy pancerz (38-51 mm), a także poprawione zawieszenie. W czerwcu 1940 r. projekt ten został zatwierdzony i przyjęty do produkcji, którą rozpoczęto w marcu następnego roku. Wóz był kilkakrotnie modernizowany, między innymi zmieniono nitowaną wieżę na spawaną. Na początku 1942 r. wprowadzono spawany kadłub. Część pojazdów dostała nowe silniki Diesla. Powstały wersje M3, M3 (diesel), M3A1, M3A1 (diesel), M3A3, M5, M5A1. Ogółem w latach 1941-1944 wyprodukowano 22743 czołgi wszystkich wersji[1].
M5A1 – brytyjska nazwa „Stuart VI” (tak samo jak modelu M5)
Czołgi lekkie „Stuart” znajdowały się również w jednostkach Polskich Sił Zbrojnych. Czołgi M5A1 znajdowały się w 24 Pułku Ułanów 1 Dywizji Pancernej. Brały udział w bojach we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech. „Stuarty” były też w uzbrojeniu II Korpusu Polskiego walczącego we Włoszech.
Po wojnie „Stuarty” były sprzedawane do wielu krajów świata. Miały je w swoim uzbrojeniu armie m.in. Dominikany, Haiti, Meksyku, Kolumbii, Hondurasu, Brazylii. W niektórych krajach czołgi te służyły jeszcze w latach 80. XX wieku.
Pojazdy pochodne
M3 Command Tank – czołg dowódcy, bez wieży.
M3 with Maxson Turret – z wieżą z poczwórnie sprzężonymi karabinami maszynowymi, nie wszedł do produkcji.
T2 Light Mine Exploder – wersja do niszczenia min, nie wszedł do produkcji.
M3A1 with Satan Flame-gun – model z miotaczem ognia używany przez Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Duży miotacz ognia wyprodukowany przez kanadyjską firmę Ronson z zapasem paliwa 170 litrów został zamontowany zamiast armaty, zasięg do 45 metrów, w 1943 zbudowano 20 takich pojazdów.
M3A1 with ESR-M3 Flame-gun – model z małym miotaczem ognia zamontowanym na miejscu karabinu maszynowego.
T18 75 mm Howitzer Motor Carriage – prototyp działa samobieżnego z haubicą 75 mm, nie wszedł do produkcji.
T56 3" Gun Motor Carriage – prototyp działa samobieżnego na podwoziu M3A3 z armatą trzycalową (76,2 mm), nie wszedł do produkcji.
T57 3" Gun Motor Carriage – jak wyżej, ale z silnikiem czołgu M3 Lee, nie wszedł do produkcji.
Stuart Kangaroo – bez wieży, z dodatkowymi fotelami, używany jako transporter opancerzony.
Stuart Recce – zwiadowcza wersja „Kangura” uzbrojona w karabiny maszynowe.
Stuart Command – pojazd dowódcy, wersja „Kangura” z dodatkowymi radiami.
Stuart 18 pdr. SP – polowa modyfikacja polegająca na zastąpieniu wieży działem 18 funtowym (kaliber 3,3 cala – 83,82 mm)