Władysław Sokołowski (1892–1963)

Władysław Sokołowski

Data i miejsce urodzenia	5 maja 1892 Lwów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1963 San Francisco, Kalifornia, USA
Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie
Okres	od 1932 do 1933
Poprzednik	Tytus Filipowicz
Następca	Stanisław Patek
Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie
Okres	od 1935 do 1936
Poprzednik	Stanisław Patek
Następca	Jerzy Potocki
Kierownik Konsulatu RP w San Francisco
Okres	od 1943 do 1945
Odznaczenia

Władysław Sokołowski (ur. 5 maja 1892 we Lwowie, zm. 13 listopada 1963 w San Francisco^[1]) – polski prawnik, urzędnik konsularny i dyplomata.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Lwowskim uzyskując tytuł doktora praw. Był urzędnikiem Namiestnictwa Galicji (–1918). Brał udział w obronie Lwowa (1918–1919). W służbie zagranicznej II Rzeczypospolitej od 1919, m.in. jako attaché emigracyjny Konsulatu Generalnego w Nowym Jorku (od 14 maja 1919 do 1 września 1922), radca emigracyjny Poselstwa w Paryżu (od 1 września 1922 do 30 listopada 1926), kierownik referatu Ligi Narodów w MSZ (1926–1927), naczelnik wydziału ustrojów międzynarodowych MSZ (1930–), radca prawny (1931–1936) i chargé d’affaires Ambasady w Waszyngtonie (1932–1933, 1935–1936)^[2][3][4], zastępca dyrektora wydziału konsularnego MSZ (1938), konsul i kierownik Konsulatu w San Francisco (1943–1945)^[5][6], gdzie w 1943 odegrał szczególna rolę w ewakuacji tysięcy wywiezionych na Syberię rodaków, m.in. przez Bombaj i San Francisco do Santa Rosa w Meksyku^[7].

Sokołowski uczestniczył w ostatniej ważnej akcji dyplomatycznej rządu RP na obczyźnie mającej umożliwić jego delegacji udział w konferencji Narodów Zjednoczonych w San Francisco (kwiecień–czerwiec 1945), lecz bez rezultatu.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[8]
• Złoty Krzyż Zasługi (30 stycznia 1930)^[9]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[8]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[8]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Feniksa (Grecja)^[8]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania, 1932)^[10]
• Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)^[8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja)^[8]

Przypisy

1. 1Lt Wladyslaw E “Ducky” Sokolowski (1922–1945) - Find A Grave Memorial [online], www.findagrave.com [dostęp 2018-09-13] .
2. Longin Pastusiak: Pół wieku dyplomacji amerykańskiej, 1898–1945. Warszawa: PWN: 1974. s. 230.
3. Bogusław Winid: W cieniu Kapitolu. Dyplomacja Polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki 1919–1939. Warszawa: PoMost, 1991. s. 166, 198.
4. Teki archiwalne, Tom 14. Warszawa: DiG, 1973. s. 198.
5. Aleksander Bregman: Dzieje pustego fotela. Konferencja w San Francisco i sprawa polska. Londyn. Wyd. Światpol, 1948. s. 43.
6. Andrzej Maciej Brzeziński: Koncepcja powojennej organizacji bezpieczeństwa w planach politycznych rządu RP na uchodźstwie (1943–1945). [w:] "Studia historyczne", Tom 43–1. Warszawa: PWN, 2000. s. 99–100.
7. Dziennik Henryka Stebelskiego.
8. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 683.
9. M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 51 „za zasługi na polu pracy dyplomatycznej”.
10. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 66, 1932.

Linki zewnętrzne

• Wojciech Materski: Dyplomacja RP 1939–1945, [w:] [1].
• Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r..