Val d’Orcia (Dolina rzeki Orcia) – to krajobraz kulturowy w środkowych Włoszech. Ten region przyrodniczy i kulturowy znajduje się w pobliżu miasta Siena. [1]
W XIV i XV wieku Val d'Orcia była terenem osadnictwa i rozwoju kulturowego ze strony miasta-państwa Siena w celu realizacji wyidealizowanego modelu „estetycznie spójnego krajobrazu”. Uderzający urok krajobrazu Val d'Orcia z jego płaskimi równinami, nad którymi wznoszą się wzgórza o prawie idealnie stożkowatym kształcie, zainspirował wielu artystów, zwłaszcza przedstawicieli szkoły malarskiej w Sienie. Ich obrazy, powstałe w okresie renesansu, odzwierciedlają piękno tego obszaru. Od 2004 r. Val d'Orcia znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO we Włoszech.[1]
Val d'Orcia, widok na górę Amiata.
Opis
Teren Val d'Orcia to głównie pagórkowaty krajobraz o łagodnych formach i lekko zaakcentowanych wgłębieniach dolin, pokryty bogatą szatą roślinną, szczególnie w dolinach rzecznych. Rzeka Orcia jest głównym ciekiem wodnym. Historia geologiczna tego obszaru sięga 5 milionów lat wstecz, kiedy to obszar zaczął wznosić się po wycofaniu morza i osadzeniu się piasków i glin w dolinach. Następnie aktywność 2 wulkanów, Radicofani i Amiata, osadziła warstwę lawy, z której powstała skała trachit.[2]
Val d'Orcia jest jedną z najchętniej odwiedzanych przez turystów części Toskanii. Bardzo rozwinięte są tutaj rustykalne gospodarstwa agroturystyczne, zazwyczaj z basenami, które sąsiadują z winnicami i gajami oliwnymi. Region uważany jest za kwintesencję Włoch, często przedstawiany w literaturze, filmach i w reklamach telewizyjnych[3].
