Szkoła sieneńska – szkoła włoskiego malarstwa mająca ośrodek w Sienie, rozwijająca się między XIII a XV wiekiem i przez pewien czas dorównująca świetnością szkole florenckiej.
Przejawiała większe przywiązanie do tradycji oraz skłonność do dekoracyjności i elegancji sztuki późnego gotyku. Artyści ci tworzyli zarówno dzieła o tematyce religijnej, jak i, co ważne, świeckiej, ukazującej ludzi, krajobrazy, architekturę, pracę i rozrywki. Trudnili się zarówno malarstwem ściennym, jak i malowaniem przenośnych obrazów na deskach, i w tych właśnie uwidacznia się największy ich talent.
