Uniwersytet Techniczny w Delfcie (niderl.Technische Universiteit Delft, TU Delft) – holenderska uczelnia w mieście Delft, największa i najstarsza uczelnia techniczna w Holandii. Kształci ponad 18 000 studentów[3], zatrudnia ponad 2500 naukowców (w tym ponad 200 profesorów). Jest członkiem ligi IDEA i jednym z 20 najlepszych uniwersytetów technicznych na świecie[4].
Historia
Dawny i obecny Wydział Architektury
Powstanie
Uniwersytet powstał jako Królewska Akademia przygotowująca inżynierów do pracy dla krajowego przemysłu i wsparcia dla handlu[a] 8 stycznia 1842 dekretem króla Wilhelma II Holenderskiego. Założycielem i pierwszym dyrektorem był Antoine Lipkens(inne języki), jeden z wynalazców telegrafu optycznego. Wkrótce po otwarciu akademia otrzymała swą pierwszą siedzibę na ulicy Oude Delft 95[potrzebny przypis].
2 maja 1863 szkolnictwo techniczne w Holandii podległo reglamentacji i podlegało w całości szkolnictwu średniemu. Dekretem królewskim rok później, 20 czerwca 1864, powstała Akademia Królewska, a miasto Delft zostało desygnowane na miejsce Szkoły Politechnicznej. Nazwa Techniczna Szkoła Wyższa w Delfcie[b] uznana została prawnie 22 maja 1905. Wkrótce potem poziom akademicki nauczania został zatwierdzony i szkoła zawodowa[c] otrzymała status uniwersytetu. W krótkim czasie szkoła uzyskała prawo do nadawania wyższych tytułów naukowych. Liczba studentów w tamtym czasie wynosiła około 450. Prawnie status wyższej szkoły zawodowej otrzymała 7 lipca 1956 roku[potrzebny przypis].
Wydziały
Dawny Wydział Architektury, spalił się w 2008
Nauczanie i badania na różnych kierunkach w ramach TU Delft prowadzi się na wielu wydziałach. Od powstania uniwersytetu liczba wydziałów wzrastała; w roku 1998 Uniwersytet Techniczny w Delfcie liczył 16 wydziałów. Z powodu oszczędności i restrukturyzacji liczba ta spadła do 8 w 2008. Wydziały oferują łącznie 14 kierunków licencjackich i 28 magisterskich. Uczelnia TU Delft podzielona jest na następujące jednostki wydziałowe[d]:
Wydział Techniki, Zarządzania i Administracji Publicznej (TBM)
publiczna administracja w przemyśle.
W roku 1987 Uniwersytet Techniczny w Delfcie utworzył instytut Delft TopTech dla osób pragnących kształcić się podyplomowo. Program nauczania skupia się na związkach technologii i specyfiki funkcjonowania korporacji[potrzebny przypis].
Jednostki ogólnouczelniane i międzywydziałowe
Biblioteka TU Delft w porze zimowej
Dodatkowo Uniwersytet Techniczny w Delfcie podzielony jest na następujące instytuty badawcze:
W 1996 rozpoczęła się współpraca pomiędzy Imperial College London, Uniwersytetem Technicznym w Helsinkach, RWTH w Akwizgranie oraz TU Delft dotycząca nauczania geologii na poziomie uniwersyteckim. Powstały wtedy dwa nowe programy nauczania, zwane EMC (techniki wydobycia) en EMEC (techniki przetwarzania). Współpraca ta dała początek Federacji Europejskich programów nauczania geologii, w której uczestniczyły następujące uniwersytety:
We wrześniu 2006 roku ETH, RWTH oraz TU Delft rozpoczęły wspólny program magisterski geofizyki stosowanej jako efekt współpracy w ramach IDEA League. Studenci z Akwizgranu, Zurychu i Delftu mogą sami określić miejsce, gdzie chcą dokończyć swoją pracę magisterską. Wyjątkowym jest to, iż wymagania egzaminacyjne, program i zajęcia są wspólne dla wszystkich wymienionych uniwersytetów[potrzebny przypis].
Badania naukowe
Samolot laboratoryjny PH-LAB TU Delft i NLDCzterokrotny zdobywca tytułu World Solar Channelge, Nuna zaprojektowany i zbudowany na TU Delft
W 2001 roku naukowcy z tego Uniwersytetu zbudowali tranzystor składający się z jednej nanorurki węglowej. Jego rozmiar wynosi zaledwie jeden nanometr, a do zmiany swojego stanu[y] potrzebuje on tylko jednego elektronu. Przewiduje się, że ten wynalazek pozwoli na konstruowanie układów miliony razy szybszych od obecnie stosowanych, a ich wielkość pozwoli na dalszą miniaturyzację urządzeń elektronicznych[5].
W 2014 roku Instytutowi Nanotechnologii w TU Delft udało się przeprowadzić pierwszą na świecie stabilną „teleportację” danych[6].
Uniwersytet Techniczny w Delfcie w rankingach uniwersyteckich
Pieter Winsemius, były sekretarz w holenderskim ministerstwie budownictwa
Kobiety na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie
Zdecydowana większość studentów uczelni to mężczyźni; najmniejsza dysproporcja znajduje się na wydziale budownictwa i wzornictwa przemysłowego. Również wśród pracowników naukowych liczba kobiet jest niska. Pierwszą kobietą profesorem (jeszcze w czasach szkoły technicznej (TH) w Delfcie) została w latach 30. Toos Korvezee. W ostatnich dziesięcioleciach podjęto wiele inicjatyw mających na celu zwiększenie liczby kobiet na uniwersytecie. Dla uczniów szkół średnich w latach 90. zorganizowano dni Thea studiuje technikę (później dni Dziewczyny studiują technikę[z]), w czasie których promuje się uczelnię wśród jej potencjalnych studentek[potrzebny przypis].
Istniała na uczelni również oddzielna komisja wewnętrzna do spraw emancypacji kobiet. W praktyce komisja ta nie była zaangażowana w wielu krytycznych przypadkach. Około 1998 prace komisji zdecentralizowano, co sprawiło, że oficjalne organa emancypacyjne na TU przestały istnieć. Według holenderskiego Ministerstwa Edukacji Dni MTS nie były udane[potrzebny przypis].
Uwagi
↑Koninklijke Akademie ter opleiding van burgerlijke ingenieurs zoo voor 's lands dienst als voor de nijverheid en van kweekelingen voor den handel
