W latach 1863–1874 był pastorem w Beesd, Utrechcie i Amsterdamie. Jako teolog swoje przekonania w dużym stopniu oparł na poglądach Guillaume’a Groena van Prinsterera[2]. Zmarł w 1920 w wieku osiemdziesięciu siedmiu lat[1].
Jako teolog kalwinizmu zarzucał on katolicyzmowi zbytnie skupianie się na władzy kościelnej, a luteranizmowi – na świeckiej. W opozycji do tego, ułożył on trzy zasady relacji człowieka do Boga:
Zasada „bezpośredni kontakt z Bogiem” – oznacza ona, że między Bogiem a człowiekiem nie jest wymagane żadne pośrednictwo w rodzaju organizacji kościelnej, jego hierarchii, sakramentów czy zorganizowanego kultu.
Zasada „równość w różnorodności” – oznacza ona absolutną równość ludzi mimo różnić między nimi, z której wynika opór wobec jakiejkolwiek hierarchii – tak kościelnej, jak i państwowej.
Zasada „suwerenność różnorodnych sfer życia” – oznacza ona autonomię wszystkich rzeczy wobec władzy kościelnej, a autonomia ta wynika z tego, że wszystkie rzeczy zostały stworzone przez Boga jako dobre[4].