PROFILBARU.COM

Unia − określenie używane dla amerykańskich stanów, które pozostały w składzie Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) podczas domowej wojny secesyjnej z lat 1861–1865, w przeciwieństwie do Konfederacji^[1]. Stany Unii określane są też jako Północ lub pejoratywnie – Jankesi. Drugą stroną konfliktu były Skonfederowane Stany Ameryki (CSA), potocznie Południe lub Konfederaci^[2].

Stany pozostające w Unii zachowały ciągłość nazwy państwa Stany Zjednoczone (United States of America). Nie zmniejszono też liczby gwiazdek na fladze.

Pośród nich wyróżniały się stany graniczne, w których legalne było niewolnictwo aż do ogłoszenia po wojnie trzynastej poprawki do Konstytucji. Graniczyły z CSA, a ich przynależność do Unii była chwiejna. Ich obywatele byli podzieleni w kwestii tego, do kogo chcą przynależeć. CSA uważała je za własne, choć nigdy nad nimi nie panowała^[3].

Unia posiadała własne siły zbrojne, zwane Armią Unii (ang. Union Army).

Stany Unii

Connecticut;
Delaware – stan graniczny, jedyny w tej kategorii, który nie stykał się z CSA;
Illinois;
Indiana;
Iowa;
Kalifornia;
Kansas;
Kentucky – stan graniczny;
Maine;
Maryland – stan graniczny;
Massachusetts;
Michigan;
Minnesota;
Missouri – stan graniczny;
Nevada – utworzona w 1864 roku;
New Hampshire;
New Jersey;
Nowy Jork;
Ohio;
Oregon;
Pensylwania;
Rhode Island;
Vermont;
Wirginia Zachodnia – część konfederackiej Wirginii, która ogłosiła secesję z reszty stanu i CSA, przystąpiła/powróciła do Unii w 1863 roku, stan graniczny,
Wisconsin.