Ulica Mordechaja Anielewicza – ulica w dzielnicach Wola i Śródmieście w Warszawie.
Historia
Ulica powstała po II wojnie światowej śladem dawnej ulicy Gęsiej na odcinku do Karmelickiej, gdzie została wygięta w stronę południową do skrzyżowania ze Świętojerską.
Ulica Gęsia pojawiła się w średniowieczu jako droga Nowego Miasta prowadząca do pól uprawnych, stanowiąca przy tym przedłużenie późniejszej ul. Franciszkańskiej do Traktu Młocińskiego, obecnej ul. Zamenhofa. Kilkakrotnie przedłużana: w pierwszej połowie XVIII wieku do ul. Smoczej, po 1771 do ul. Okopowej.
W listopadzie 1940 ulica na całej swej długości znalazła się w granicach getta[2].
Dawna zabudowa ulicy uległa zniszczeniu w 1943, podczas powstania w getcie oraz w wyniku akcji systematycznego burzenia dzielnicy zamkniętej przez Niemców po upadku powstania. Ocalałe wypalone budynki „Gęsiówki” zostały rozebrane po roku 1960. Obecna zabudowa pochodzi z lat powojennych; zaprojektowane przez Bohdana Lacherta budynki nr 2,4 i 3/5, zbudowane w latach 1949-50, są jednymi z pierwszych powstałych na Muranowie. Po wojnie w ciąg ulicy Anielewicza włączono dawną uliczkę bez nazwy, wiodącą od ul. Okopowej do cmentarza ewangelicko-augsburskiego.
Obecna nazwa ulicy została nadana w kwietniu 1947[3] lub 31 grudnia 1955[4].
Ważniejsze obiekty
Upamiętnienia
Przypisy
- ↑ Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-25] .strona główna serwisu
- ↑ Paweł E. Weszpiński: Mapa nr 1. Getto warszawskie. Granice przed wielką akcją likwidacyjną. [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013. ISBN 978-83-63444-27-3. Brak numerów stron w książce
- ↑ „Mosty. Biuletyn”, nr 19 (50), 22 kwietnia 1947 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 384. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Tomasz Szarota: Karuzela na placu Krasińskich. Studia i szkice z lat wojny i okupacji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2007, s. 65. ISBN 978-83-7399-336-5.
Bibliografia