Polska
mazowieckie
Warszawa
1,3 km
Ulica Mokotowska – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie, biegnąca od al. Armii Ludowej do placu Trzech Krzyży.
Ulica jest jako całość założenia urbanistycznego wpisana do rejestru zabytków pod nr 312.
Historia ulicy sięga XIV wieku, kiedy to dzisiejsza Mokotowska była drogą łączącą Warszowę (Warszawę) ze wsią Mokotowo. Sama wieś Mokotowo pojawia się w dokumentach od 1367 roku. Od nazwy wsi pochodzi nazwa ulicy nadana w 1770[1], kiedy to w wyniku włączenia drogi mokotowskiej do założenia urbanistycznego Osi Stanisławowskiej ulica została uregulowana (do wysokości Polnej) i obsadzona drzewami[2].
Na początku XIX wieku[3] przy Mokotowskiej stały w większości budynki drewniane, niestanowiące zwartej zabudowy. Zabudowa kończyła się na wysokości Pięknej, niezabudowana część terenów przylegających do ulicy obsadzona była sadami i ogrodami warzywnymi, znajdowały się tu też stawy hodowlane. W 1829[4] w miejscu obecnego Kościoła Najświętszego Zbawiciela wybudowano parterową karczmę „Czerwona”, która stała tam do 1901[5]. Znaczący rozwój ulicy przypada na drugą połowę XIX wieku, kiedy to jedna po drugiej zaczęły powstawać przy niej czynszowe kamienice[2].
Na przełomie XIX i XX wieku powstało tu wiele kamienic secesyjnych.
W 1935 Mokotowska została włączona w nowy urbanistyczny plan budowy Dzielnicy Reprezentacyjnej Marszałka Józefa Piłsudskiego na Polu Mokotowskim. Przewidywał on przedłużenie ulicy Mokotowskiej do ulicy Stefana Batorego, gdzie miałaby się zbiegać ulicą Kazimierzowską, dodatkowo miałaby przecinać się z planowanymi nową ulicą Sejmową oraz nową ulicą biegnącą z pl. Unii Lubelskiej ku planowanej al. Piłsudskiego[6], jednak już w 1939 plany inwestycyjne Warszawy związane z nową dzielnicą nie zakładały przedłużenia Mokotowskiej, która miała kończyć się na wysokości Polnej i zbiegać się z planowanymi alejami Józefa Piłsudskiego i Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza[7]. Ostatecznie plan budowy nowej dzielnicy pokrzyżowała II wojna światowa.
W 1937 wzdłuż ulicy biegły linie autobusowe A oraz G[8].
Podczas powstania warszawskiego rejon broniony przez batalion Ruczaj. Ulica, mimo zniszczeń wojennych, zachowała wiele ze swego arystokratycznego charakteru.
W 2007[9] Zarząd Terenów Publicznych przeprowadził remont nawierzchni oraz chodników na odcinku pl. Trzech Krzyży – Wilcza. Podczas remontu po usunięciu warstwy zużytego asfaltu odkryta została doskonale zachowana przedwojenna kostka bazaltowa, która jednak w znikomym stopniu została użyta do odtworzenia nawierzchni. Dzięki aktywności miłośników zabytków, podczas remontu odcinka Wilcza – Piękna w 2010[10], zachowana pod powierzchnią asfaltu kostka została wykorzystana do wybrukowania podjazdów i miejsc parkingowych.
We wrześniu 2016 na skrzyżowaniu z Koszykową została zlikwidowana sygnalizacja świetlna, a zamiast niej w tym miejscu pojawiło się minirondo. Wytyczono przejście dla pieszych po północnej stronie skrzyżowania. Skrzyżowanie z Chopina zyskało wyniesioną tarczę[11]
Ulica wykorzystywana jest w produkcjach kultury masowej, m.in. w serialach – Stawka większa niż życie, 07 zgłoś się, Prawo Agaty[29][30], jak również teledyskach – Sokół „Reset”[31] oraz Pezet „Co mam powiedzieć”[32]. Mokotowska jest również uznawana[33][34] za warszawską ulicę mody, znajdują się tu[35] zarówno butiki międzynarodowych i krajowych marek masowych, multibutiki, jak również butiki i atelier polskich projektantów[36] - przy ulicy swoje pracownie i sklepy lokowali m.in. Maciej Zień, Robert Kupisz, Arkadiusz Weremczuk[37], Anna Kuczyńska, Kamil Owczarek i Michał Gilbert Lach, Izabela Łapińska[38], Justyna Żmijewska, Paulina Ada Kalińska i Joanna Trepka, Tomasz Ossoliński, Krzysztof Pliszczyński, Krzysztof Stróżyna[39], Anna Kruk.