PROFILBARU.COM

Ubiorek wiecznie zielony
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	kapustowce
Rodzina	kapustowate
Rodzaj	ubiorek
Gatunek	ubiorek wiecznie zielony
	Nazwa systematyczna
	Iberis sempervirens L.; Sp. pl. 2:648. 1753
Synonimy
	Iberis garexiana All.;
	Iberis garexiana All.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ubiorek wiecznie zielony (Iberis sempervirens L.) – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych. Pochodzi z Afryki Północnej (Algieria, Maroko), Europy Południowej i Zachodniej Azji (Syria, Turcja)^[3]. W wielu krajach jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój: Bylina, wiecznie zielona krzewinka o rozgałęzionych, pokładających się i nieco zwisających pędach. Wysokość ok. 30 cm.
Liście: Wydłużone, drobne, skórzaste, ciemnozielone.
Kwiaty: Promieniste, zebrane w baldachogrona. Typowa forma ma kwiaty białe, istnieją jednak kultywary o kwiatach w różnych odcieniach różowego i różowo-fioletowego koloru.

Zastosowanie

Roślina ozdobna nadająca się na rabaty i balkony. Jest jedną z 5 podstawowych ogrodowych bylin wiosennych (pozostałe to smagliczka skalna, floks szydlasty, gęsiówka kaukaska i żagwin ogrodowy). Jest łatwy w uprawie. Kwitnie bardzo obficie przez cały maj.

Uprawa

Wymagania: Ma niewielkie wymagania co do gleby. Stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste. Uprawiany w glebie jest w Polsce całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10)^[4]. Rośliny uprawiane na balkonie natomiast muszą być na okres zimy zabezpieczone z wszystkich stron (łącznie z donicą) przed przemarznięciem.
Sposób uprawy: Rozmnaża się go z nasion, przez podział bryły korzeniowej lub z sadzonek (odmiany o kolorowych kwiatach tylko przez 2 ostatnie sposoby). Sadzonki sporządzamy na wiosnę, bryłę korzeniową rozdzielamy jesienią. Przez lato zasilamy co 3-4 tygodnie rozcieńczonymi nawozami. Jeżeli po przekwitnieniu usuniemy kwiatostany, wówczas może na jesieni zakwitnąć ponownie, choć dużo słabiej. Gdy nadmiernie zagęści się, należy go przerzedzić i rozsadzić, przy okazji wymieniając ziemię.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

Bibliografia

Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
Anita Paszkiewicz-Tokarczyk: Balkon cały w kwiatach. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1987. ISBN 83-7001-119-5.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].

[E-4] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]