Tęcza księżycowa (ang.moonbow) – zjawisko optyczne i meteorologiczne przypominające tęczę, powstające w wyniku rozszczepieniaświatłaKsiężyca, załamującego się i odbijającego wewnątrz licznych kropli wody. W odróżnieniu od zwykłej tęczy, trudniej ją dostrzec z powodu bledszych kolorów (często widziane są również jako białe pierścienie), co wynika z mniejszej jasności blasku Księżyca. Tęcze księżycowe najłatwiej dostrzec podczas pełni[1][2].
W jednej z rozpraw summy teologicznej „O błędach Arystotelesa” pojawia się wzmianka[4]:
Że tęcza księżycowa może mieć miejsce tylko dwa razy na lat pięćdziesiąt, to chyba Arystoteles od kogo innego odpisał bo przecie sam miał sposobność przekonania się o mylności tego twierdzenia
