Turkmenbaszy (turkm.Türkmenbaşy, dawniej Krasnowodzk, Krasnowodsk, Красноводск) – miasto portowe nad Zatoką Türkmenbaşy (Morze Kaspijskie), w zachodnim Turkmenistanie w wilajecie balkańskim. Położone jest na wysokości 27 m p.p.m. Według spisu ludności z 2005 roku, Turkmenbaszy liczył 68 tys. mieszkańców.
Początki miasta sięgają 1717 roku, kiedy czerkieski książę, oficer w służbie rosyjskiejAleksander Bekowicz-Czerkieski, założył nad zatoką stanicę wojskową, która miała służyć Rosjanom przy podboju chanatu chiwańskiego. Niepowodzenie jego wyprawy spowodowało, że miejsce to pozostało w zapomnieniu przez ponad półtora wieku. Ponownie stanicę wojskową założyli tutaj Rosjanie w 1869. Osada otrzymała wówczas nazwę Krasnowodzk, która była tłumaczeniem miejscowej nazwy Kyzył-Suw, czyli „czerwona woda”. Na jej rozwój miało wpływ przeniesienie tutaj końcowej stacji kolei transkaspijskiej po trzęsieniu ziemi w 1895. W 1896 roku osada Krasnowodzk otrzymała prawa miejskie.
Nazwa miasta została zmieniona w 1993 na cześć prezydenta Turkmenistanu Saparmyrata Nyýazowa, który począł tytułować się Türkmenbaşy (Turkmenbaszy), czyli „przywódcą Turkmenów”. Obecnie ludność miasta stanowią głównie Rosjanie, Azerowie, Turkmeni i Ormianie.
W pobliżu miasta znajdują się złoża ropy naftowej i gazu ziemnego. W Turkmenbaszy znajduje się największa turkmeńska rafineria ropy naftowej. Rozwinął się tutaj również przemysł stoczniowy, materiałów budowlanych, chemiczny, maszynowy i spożywczy.
W roku 1942, w czasie II wojny światowej, przez Krasnowodzk ewakuowały się z ZSRR do Pahlevi w Iranie oddziały Armii Polskiej gen. Władysława Andersa oraz towarzysząca im ludność cywilna[3]. Znajdował się tu polski cmentarz, gdzie pochowano 81 polskich żołnierzy i junaków[4].
