Torfowce (Sphagnopsida) – klasa należąca do gromadymchów. Jest to jeden bazalnych kladów w obrębie mchów obejmujący organizmy o bardzo zbliżonej budowie[4] i dużym wpływie na ekosystemy[5] i klimat[4].
W obrębie tej grupy długi czas wyróżniano tylko jeden współczesny rząd z jedną rodziną i rodzajem torfowiecSphagnum[5] liczącym 350–500 gatunków[4]. Odkryty na Tasmanii gatunek Ambuchanania leucobryoides ze względu na swą odmienność wyniesiony został do rangi monotypowego rodzaju, rodziny i rzędu Ambuchaniales[7]. Analizy molekularne wykazały jednak, że bliżej z tym gatunkiem niż innymi torfowcami spokrewniony jest Sphagnum inretortum i wyraźnie odrębną linię rozwojową tworzy także Sphagnum sericeum. W efekcie zaproponowana w 2010 dla żyjących przedstawicieli tej klasy klasyfikacja obejmuje jeden rząd Sphagnales, trzy rodziny i cztery rodzaje[4]:
rząd torfowceSphagnales M. Fleisch., Die Musci der Flora von Buitenzorg 1: xxiii. 1904
rodzina torfowcowateSphagnaceae Dumort., Analyze des Familles de Plantes 68. 1829
rodzaj torfowiecSphagnum L., Species Plantarum 1106. 1753
rząd Protosphagnales Neuburg, Trudy Geol. Inst. Akad. Nauk SSSR 19: 61. 1960[11]
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26](ang.).
↑B.B.GoffinetB.B., W.R.W.R.BuckW.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26](ang.).
↑ abAlicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. Systematyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 203. ISBN 978-83-01-13945-2.
↑YangY.LiuYangY. i inni, Resolution of the ordinal phylogeny of mosses using targeted exons from organellar and nuclear genomes, „Nature Communications”, 10 (1), 2019, s. 1485, DOI: 10.1038/s41467-019-09454-w, PMID: 30940807, PMCID: PMC6445109 [dostęp 2021-04-01](ang.).
↑ abA. Jonathan Shaw. [0277:POTSBO2.0.CO;2.short Phylogeny of the Sphagnopsida based on chloroplast and nuclear DNA sequences]. „Bryologist”. 103, 2, s. 277-306, 2000.
↑ abAlicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 919. ISBN 83-214-1305-6.
↑Wolfgang Frey, Michael Stech, Eberhard Fischer: Bryophytes and Seedless Vascular Plants (= Syllabus of Plant Families. 3). Wydanie 13. Borntraeger, Berlin i in. 2009, ISBN 978-3-443-01063-8, s. 128–130