Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Tkanka chrzęstna szklista

Wygląd chrząstki szklistej pod mikroskopem

Tkanka chrzęstna szklista, chrząstka szklistatkanka chrzęstna odporna na ścieranie, mająca zdolność do remineralizacji. Znajduje się na powierzchniach stawowych, przymostkowych częściach żeber, w ścianie tchawicy, oskrzeli i krtani. Tworzy ludzki szkielet w okresie zarodkowym i płodowym (wówczas dość szybko jest zastępowana przez tkankę kostną).

W półprzezroczystej, mleczno lśniącej istocie międzykomórkowej chrząstki szklistej znajdują się liczne grupy chondrocytów, a między nimi włókienka kolagenowe, ułożone najczęściej nieregularnie. Istota podstawowa zbudowana jest z makrocząsteczek proteoglikanów oraz kwasu hialuronowego, tworzących kompleksy o masie 100 mln Da, w których kwas ten tworzy oś układu. W skład makrocząstek monomerów glikozaminoglikanów wchodzą siarczan chondroityny i siarczan keratanu, które wiążą wodę (gdyż zawierają wiele grup hydroksylowych) – stanowi ona 70% masy tkanki chrzęstnej szklistej i odpowiada za utrzymanie jej sprężystości. Wraz z wiekiem zwiększa się stosunek objętości włókienek kolagenowych do objętości istoty podstawowej.

Poza chrząstkami stawowymi i nasadowymi posiada ochrzęstną[1][2].

Odżywianie i degradacja

Funkcję odżywiania tej tkanki pełni ochrzęstna, gdyż sama tkanka nie posiada naczyń krwionośnych (ani nerwów). Odżywianie następuje przez dyfuzję z naczyń krwionośnych kanałów ochrzęstnej – jednak jest ona znacznie utrudniona z uwagi na to, że cała woda w tkance chrzęstnej szklistej jest aktywnie związana. W efekcie, razem z wiekiem i rozwojem tkanki, żywotność chondrocytów znajdujących się głęboko w niej spada i następuje degradacja części z nich, co pogarsza właściwości mechaniczne tkanki.

Wzrost i regeneracja

Za wzrost śródmiąższowy (inaczej śródchrzęstny) tkanki odpowiadają chondroblasty, które powiększają jej masę od wewnątrz przez podziały oraz syntezę kolagenu i proteoglikanów. Wzrost chrząstki odbywa się także inną drogą: przez odkładanie chrząstki przy udziale wewnętrznej warstwy ochrzęstnej, poprzez podział komórkowy i odkładanie kolejnych warstw kolagenu typu II i proteoglikanów.

Regeneracja tkanki chrzęstnej u dzieci i ludzi młodych następuje poprzez rozmnażanie chondrocytów[potrzebny przypis], syntezujących kolagen typu II i proteoglikany. U ludzi dorosłych regeneracja odbywa się jedynie drogą odkładania chrząstki.

Przypisy

  1. Maciej Zabel (red.), Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2013, s. 67, ISBN 978-83-7609-865-4.
  2. Anthony L. Mescher, Histologia Junqueira. Podręcznik i atlas, wyd. XV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 141, ISBN 978-83-66548-20-6.

Bibliografia

  • Tkanka chrzęstna. W: Wojciech Sawicki: Histologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2790-X.
  • Tkanka chrzęstna. W: Wojciech Sawicki: Histologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 83-200-3710-4.
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya