Zmiany w systemach: elektrycznym, hydraulicznym i pomiarowo-diagnostycznym.
Pierwszy człon napędzany był przez dwa silniki wytwarzające łącznie ciąg 195 Ton. Człon ten ma długość 21,4 m i średnicę 3,4 m. Silniki pierwszego członu były zasilane ciekłą mieszanką paliwową złożoną z tetratlenku azotu i mieszaniny hydrazyny z niesymetryczną dimetylohydrazyną. Silniki zamocowane były wahliwie.
Drugi człon rakiety napędzany był przez silnik wytwarzający ciąg 45,3 Tony. Miał długość 7,1 m i średnicę 3,4 m, jego silnik zasilany był taką samą mieszanką paliwową co silnik pierwszego członu. Kadłub drugiego członu rakiety miał masę 2565 kg.
Mieszanka paliwowa użyta w silnikach obu członów ma korzystną cechę, jej składniki mogą być przechowywane w zbiornikach rakiety przez długi czas. Rakieta wraz ze statkiem kosmicznym Gemini miała w chwili startu wysokość 33,5 m i masę około 150 ton. W czasie wzlotu z Ziemi rakieta była sterowana bezwładnościowo[2].
Starty rakiety
Zmodyfikowana rakieta balistyczna Titan II była w 100% niezawodna. Odbyło się 12 udanych startów[3].