Teresa Portela (hiszpańska kajakarka)

Zobacz też: inne osoby nazywające się Teresa Portela.
Teresa Portela
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

María Teresa Portela Rivas

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1982
Cangas

Wzrost

172 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 2020 kajakarstwo
(K-1 200 m)
Mistrzostwa świata
złoto Sewilla 2002 K-1 200 m
złoto Zagrzeb 2005 K-1 200 m
srebro Poznań 2001 K-4 200 m
srebro Sewilla 2002 K-4 200 m
srebro Gainesville 2003 K-1 200 m
srebro Gainesville 2003 K-2 200 m
srebro Gainesville 2003 K-4 200 m
srebro Zagrzeb 2005 K-2 200 m
brąz Poznań 2001 K-4 500 m
brąz Sewilla 2002 K-4 500 m
brąz Gainesville 2003 K-4 500 m
brąz Zagrzeb 2005 K-4 500 m
brąz Dartmouth 2009 K-4 500 m
brąz Mediolan 2015 K-1 200 m
brąz Segedyn 2019 K-1 200 m
Mistrzostwa Europy
złoto Segedyn 2002 K-1 200 m
złoto Segedyn 2002 K-4 200 m
złoto Poznań 2004 K-1 200 m
złoto Poznań 2004 K-2 200 m
złoto Poznań 2004 K-4 200 m
złoto Račice 2006 K-1 200 m
złoto Brandenburg 2009 K-1 200 m
srebro Mediolan 2001 K-4 200 m
srebro Segedyn 2002 K-4 500 m
srebro Belgrad 2011 K-1 200 m
srebro Montemor-o-Velho 2013 K-1 200 m
brąz Mediolan 2001 K-4 500 m
brąz Poznań 2004 K-2 500 m
brąz Poznań 2004 K-4 500 m
brąz Mediolan 2008 K-4 500 m
brąz Trasona 2010 K-1 200 m
brąz Trasona 2010 K-4 500 m
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Tarragona 2018 K-1 200 m
srebro Almería 2005 K-1 500 m
srebro Pescara 2009 K-1 500 m
Multimedia w Wikimedia Commons

María Teresa Portela Rivas (ur. 5 maja 1982 w Cangas[1]) – hiszpańska kajakarka, wicemistrzyni olimpijska z 2020, sześciokrotna olimpijka, wielokrotna medalistka mistrzostw świata i Europy.

Kariera sportowa

Odpadła w półfinale wyścigu kajaków jedynek (K-1) na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney[1]. Zdobyła srebrny medal w wyścigu kajaków czwórek (K-4) na dystansie 200 metrów i brązowy medal w wyścigu czwórek na 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2001 w Mediolanie (razem z nią płynęły na obu dystansach María Isabel García, Belén Sánchez i Ana María Penas)[2]. Hiszpańska osada startująca w tym samym składzie zdobyła srebrny medal na 200 metrów i brązowy na 500 metrów na mistrzostwach świata w 2001 w Poznaniu, a Portela w wyścigu jedynek na 200 metrów zajęła 4. miejsce[3].

Zdobyła złote medale w konkurencji jedynek na 200 metrów (przed Anetą Pastuszką z Polski i Rachel Train z Wielkiej Brytanii i czwórek na 200 metrów oraz srebrny medal w wyścigu czwórek na 500 metrów (w osadzie hiszpańskiej na obu dystansach płynęły również García, Beatriz Manchón i Sonia Molanes) na mistrzostwach Europy w 2002 w Segedynie[4], a na mistrzostwach świata w 2002 w Sewilli zwyciężyła w wyścigu jedynek na 200 metrów (wyprzedzając Caroline Brunet z Kanady i Elżbietę Urbańczyk z Polski), zdobyła srebrny medal w konkurencji czwórek na 200 metrów i brązowy, również w czwórkach na 500 metrów (w obu konkurencjach razem z Garcíą, Manchón i Molanes)[5]. Na mistrzostwach świata w 2003 w Gainesville zdobyła trzy srebrne medale na dystansie 200 metrów: w jedynkach (za Brunet, a przed Tímeą Paksy z Węgier), dwójkach (w parze z Manchón) i czwórkach (z Garcíą, Manchón i Janą Šmidákovą), a na dystansie 500 metrów zdobyła brązowy medal w wyścigu czwórek (w tym samym składzie) i zajęła 4. miejsce w konkurencji dwójek[6]. Wywalczyła trzy złote medale na 200 metrów: w jedynkach (przed Pastuszką i Paksy), dwójkach i czwórkach oraz brązowe medale w dwójkach i czwórkach na 500 metrów (w dwójkach startowała razem z Manchón, a w czwórkach z Manchón, Garcíą i Šmidákovą) na mistrzostwach Europy w 2004 w Poznaniu[7].

Na igrzyskach olimpijskich w 2004 w Atenach zajęła dwa 5. miejsca: w dwójkach na 500 metrów (z Manchón0 i czwórkach na 500 metrów (z Manchón, Garcíą i Šmidákovą)[1]. Zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek na 500 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 2005 w Almeríi[8]. Zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 1000 metrów, 5.miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów i 6. miejsce w wyścigu jedynek na 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2005 w Poznaniu[9], a na mistrzostwach świata w 2005 w Zagrzebiu zwyciężyła w konkurencji jedynek na 200 metrów (przed Szilvią Szabó z Węgier i Karen Furneaux z Kanady), zdobyła srebrny medal w wyścigu dwójek na 200 metrów (ze Šmidákovą) i brązowy medal w wyścigu czwórek na 200 metrów (z Garcíą, Šmidákovą i Aną Varelą), a na dystansie 500 metrów zajęła 4. miejsce w dwójkach i 9. w czwórkach[10]. Zwyciężyła w wyścigu jedynek na 200 metrów (przed Paksy i Anne-Laure Viard z Francji) na mistrzostwach Europy w 2006 w Račicach, a w wyścigach dwójek zajęła 4. miejsce na 200 metrów i 6. miejsce na 500 metrów[11]. Zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek na 200 metrów, a w wyścigach dwójek 7. miejsce na 500 metrów i 9. miejsce na 200 metrów na mistrzostwach świata w 2006 w Segedynie[12]. Na mistrzostwach Europy w 2007 w Pontevedrze zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów[13], a na mistrzostwach świata w 2007 w Duisburgu 7. miejsce w tej konkurencji[14]. Zdobyła brązowy medal w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 2008 w Mediolanie (razem z Manchón, Šmidákovą i Molanes)[15].

Wraz z Manchón, Šmidákovą i Molanes zajęła 5. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2008 w Pekinie, a w wyścigu jedynek na tym dystansie odpadła w półfinale[1]. Zwyciężyła w wyścigu jedynek (przed Paksy i Špelą Ponomarenko ze Słowenii), a także zajęła 4. miejsca w wyścigach jedynek i czwórek na 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2009 w Brandenburgu[16]. Ponownie zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek na 500 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 2009 w Pescarze[17]. Na mistrzostwach świata w 2009 w Dartmouth wywalczyła brązowy medal w wyścigu czwórek na 500 metrów (razem z Manchón, Šmidákovą i Molanes), a także zajęła 5. miejsce w wyścigu jedynek na 200 metrów i dwa 9. miejsca: w wyścigu jedynek na 500 metrów oraz w sztafecie jedynek 4 × 200 metrów[18]. Wywalczyła dwa brązowe medale na mistrzostwach Europy w 2010 w Trasonie: w wyścigu jedynek na 200 metrów (za Natasą Janics z Węgier i Martą Walczykiewicz z Polski) i w konkurencji czwórek na 500 metrów (z Manchón, Šmidákovą i Molanes)[19], a na mistrzostwach świata w 2010 w Poznaniu zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów i 5. miejsce w wyścigu jedynek na 200 metrów[20]. Zdobyła srebrny medal w wyścigu jedynek na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 2011 w Belgradzie, za Natalją Łobową z Rosji, a przed swą imienniczką Teresą Portelą z Portugalii[21].

Zajęła 4. miejsce w wyścigu jedynek na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie[1]. Zdobyła srebrny medal w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 2013 w Montemor-o-Velho, za Walczykiewicz, a przed Janics[22]. Zajęła w tej konkurencji 4. miejsce na mistrzostwach świata w 2013 w Duisburgu[23] i 6. miejsce na mistrzostwach Europy w 2015 w Račicach[24], a na mistrzostwach świata w 2015 w Mediolanie zdobyła w niej brązowy medal, za Lisą Carrington z Nowej Zelandii i Walczykiewicz[25]. Na swych piątych igrzyskach olimpijskich w 2016 w Rio de Janeiro zajęła w tej konkurencji 6. miejsce[1], a na mistrzostwach Europy w 2018 w Belgradzie 4. miejsce[26]. Zwyciężyła w jedynkach na dystansie 200 metrów i zajęła 4. miejsce na 500 metrów, również w jedynkach, na igrzyskach śródziemnomorskich w 2018 w Tarragonie[27]. Zajęła 8. miejsce w wyścigu jedynek na 200 metrów na mistrzostwach świata w 2018 w Montemor-o-Velho[28]. Zdobyła brązowy medal w tej konkurencji na kolejnych mistrzostwach świata w 2019 w Segedynie, ex aequo z Emmą Jørgensen z Danii, przygrywając tylko z Lisą Carrington i Martą Walczykiewicz[29].

Na swych szóstych igrzyskach olimpijskich w 2020 w Tokio zdobyła srebrny medal w wyścigu jedynek na 200 metrów, za Carrington, a przed Jørgensen[1].

Rodzina

Jej mężem jest David Mascató, kajakarz, dwukrotny olimpijczyk, medalista mistrzostw świata i Europy[30]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Teresa Portela [online], olympedia.org [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  2. ↑ 2001 ECh Milano, ITA [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  3. ↑ 1989 WCh Poznan, POL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  4. ↑ 2002 ECh Szeged, HUN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  5. ↑ 2002 WCh Seville, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  6. ↑ 2003 WCh Gainesville, USA [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  7. ↑ 2004 ECh Poznan, pOL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  8. ↑ 2005 – Almeria (ESP), (24 juin / 3 juillet) [online], cijm.org.gr, s. 14 [dostęp 2022-05-15] (fr.).
  9. ↑ 2004 ECh Poznan, POL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  10. ↑ 2005 WCh Zagreb, CRO [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  11. ↑ 2006 ECh Racice, CZE [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  12. ↑ 2006 WCh Szeged, HUN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  13. ↑ 2007 ECh Pontevedra, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  14. ↑ 2007 WCh Duisburg, DEU [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  15. ↑ 2008 ECh Milano, ITA [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  16. ↑ 2009 ECh Brandenburg, GER [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  17. ↑ Pescara 2009. Résultats des XVI J.M. [online], cijm.org.gr, s. 14 [dostęp 2022-05-15] (fr.).
  18. ↑ 2009 WCh Dartmouth, CAN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  19. ↑ 2010 ECh Trasona, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  20. ↑ 2010 WCh Poznan, POL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  21. ↑ 2011 ECh Belgrade, SRB [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  22. ↑ 2013 ECh Montemor, POR [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  23. ↑ 2013 WCh Duisburg, GER [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  24. ↑ 2015 ECh Racice, CZE [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  25. ↑ 2015 WCh Milan, ITA [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  26. ↑ 2018 ECh Belgrade, SRB [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  27. ↑ Tarragona 2018. Résultats des XVIII J.M. [online], cijm.org.gr [dostęp 2022-05-15] (fr.).
  28. ↑ 2018 WCh Montremor, POR [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  29. ↑ 2019 WCh Szeged, HUN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-05-15] (ang.).
  30. ↑ David Mascató [online], olympedia.org [dostęp 2022-05-15] (ang.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!