Szo (wieś)

Szo

Шо
Шо

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	głębocki
Sielsowiet	Psuja
Populacja (2009) • liczba ludności	28[1]
Nr kierunkowy	21 2
Kod pocztowy	211794
Położenie na mapie obwodu witebskiego Szo
Położenie na mapie Białorusi Szo
Położenie na mapie Polski w 1939 Szo
55°10′42″N 28°14′28″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Szo

Szo (biał. Шо; ros. Шо) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Psuja, pomiędzy jeziorami Szo i Iwieś^[2].

Historia

W czasach zaborów wieś w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku należała do dóbr Prozoroki, własność Chrapowickich i Żabów^[3].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Prozoroki^[4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 187 osób, 5 było wyznania rzymskokatolickiego, 181 prawosławnego a 1 mojżeszowego. Jednocześnie 3 mieszkańców zadeklarowało polską , 183 białoruską a 1 żydowską przynależność narodową. Było tu 28 budynków mieszkalnych^[5]. W 1931 w 37 domach zamieszkiwało 213 osób^[6].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Prozorokach i prawosławnej w Psuji. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Prozorokach^[7].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[8][9]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[10].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. maps.by
3. Szo, wieś, powiat dzisieński, gmina Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 15 .
4. gmina wiejska Prozoroki. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 70 .
6. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 24 .
7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1684 .
8. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
9. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03] .
10. PiotrP. Eberhardt PiotrP., Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100 .

Bibliografia

• Szo, wieś, powiat dzisieński, gmina Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 15 .
• Szo na mapie WIG