Szkoła Policji w Słupsku – centrum szkoleniowe Policji utworzone 10 sierpnia 1990 r., z przekształcenia dotychczasowego zaplecza szkoleniowego Milicji Obywatelskiej.
Historia
Historia szkoły rozpoczęła się 28 maja 1945, kiedy ówczesny Komendant Główny Milicji Obywatelskiej na mocy rozkazu nr 99 powołał do życia z dniem 1 czerwca 1945 Centrum Wyszkolenia MO w Słupsku. W pierwszych latach działalności w Słupsku znajdowała się Szkoła Oficerska, Szkoła Przewodników Psów Służbowych oraz Szkoła Szeregowych. W późniejszych latach, po reorganizacji Centrum Wyszkolenia, w 1954 szkolenie oficerów przeniesiono do Szczytna, szkolenie milicjantów pionu kryminalnego – do Piły, zaś w 1949 szkolenie psów służbowych – do Sułkowic.
Wielokrotnie zmieniano nazwy zasadniczej placówki szkoleniowej Centrum:
1945–1947 – Ogólnopaństwowa Szkoła Szeregowych
1947–1954 – Szkoła Podoficerska MO
1954–1957 – Ośrodek Szkolenia Szeregowych Milicji Obywatelskiej (OSSMO)
1957–1985 – Szkoła Podoficerska Milicji Obywatelskiej (SPMO)
1985–1990 – Szkoła Milicji Obywatelskiej (SMO)
Uchwałą Rady Państwa w 1974 Szkoła Podoficerska MO w Słupsku została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy za osiągnięcia w szkoleniu i doskonaleniu kadr oraz za udział w utrwalaniu ładu, porządku i w zagospodarowaniu Wybrzeża Środkowego[1].
W 1990 Milicję Obywatelską przekształcono w Policję, a Szkoła Milicji Obywatelskiej w Słupsku stała się Szkołą Policji i zachowała swój merytoryczny profil – nadal specjalizuje się w kształceniu policjantów służby prewencyjnej.
Od 1945 szkoła w Słupsku wykształciła na różnego rodzaju kursach około ćwierć miliona absolwentów.
Struktura organizacyjna
Zakład Prewencji i Ruchu Drogowego
Zakład Służby Kryminalnej
Zakład Wyszkolenia Strzeleckiego
Zakład Interwencji Policyjnych
Zakład Ogólnozawodowy
Wydział Organizacji i Dowodzenia
Studium Wsparcia Dydaktycznego
Wydział Kadr
Wydział Prezydialny
Wydział Bezpieczeństwa Informacji
Jednoosobowe Stanowisko do spraw Kontroli
Jednoosobowe Stanowisko do spraw Bezpieczeństwa i Higieny Pracy
Szkoła mieści się w wydzielonym i zamkniętym fragmencie miasta, położonym pomiędzy ul. Jana Kilińskiego i Tadeusza Kościuszki kompleksie kilkudziesięciu budynków m.in. po byłej niemieckiej szkole żeńskiej (Lessingschule) z 1929, lazarecie z lat 30 XX w. oraz kilkunastu willach.
