Synagoga Lubelska w Łańcucie

Synagoga Lubelska w Łańcucie

budynek synagogi głównej
Państwo	Polska
Miejscowość	Łańcut
Budulec	murowana
Data budowy	1761
Data likwidacji	II wojna światowa
Tradycja	ortodoksyjna
Obecnie	muzeum judaistyczne
Położenie na mapie Łańcuta Synagoga Lubelska w Łańcucie
Położenie na mapie Polski Synagoga Lubelska w Łańcucie
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Synagoga Lubelska w Łańcucie
Położenie na mapie powiatu łańcuckiego Synagoga Lubelska w Łańcucie
50°04′03,3″N 22°13′54,5″E

Synagoga Lubelska w Łańcucie, zwana Salą Lubelską – synagoga znajdująca się w Łańcucie, w budynku głównej synagogi przy placu Jana III Sobieskiego 16.

Synagoga została zbudowana w 1761 roku wraz z całym budynkiem głównej synagogi. Mieściła się w małym pomieszczeniu znajdującym się w południowo-zachodniej części budynku. Służyła jako modlitewnia do codziennych nabożeństw oraz posiedzeń kahału i sądu rabinackiego.

Została nazwana na cześć cadyka Jakuba Izaaka Horowica, który w 1831 roku podczas podróży z Ropczyc do Lublina zatrzymał się w Łańcucie i modlił się w tej sali. W niej modlił się również Elimelech z Leżajska.

Podczas II wojny światowej została częściowo zniszczona przez pożar. W latach 60. XX wieku oraz latach 1983–1990 jej wnętrze zostało odnowione. Obecnie znajduje się w niej wystawa judaików.

Na sklepieniach sali zachowały się wizerunki biblijnych zwierząt: lwa, jelenia, tygrysa i orła – symboli cnót, dłonie w geście błogosławieństwa oraz inskrypcje hebrajskie.