W 1958, gdy władze komunistyczne uniemożliwiły mu dalszą pracę wykładowcy teologii, wyjechał do Mariańskich Łaźni i przez kolejne czterdzieści lat był proboszczemmiejscowej parafii św. Włodzimierza. W 1963 zaocznie ukończył studia w zakresie tłumaczenia w Wyższej Szkole Języka i Literatury Rosyjskiej. W 1969 wszedł do ekumenicznej komisji opracowującej przekład Starego Testamentu na współczesny język czeski. Brał udział w pracach międzynarodowej organizacji ds. badania Starego Testamentu, w 1982 obronił dysertację doktorską[3]. Opublikował szereg artykułów egzegetycznych, jest również autorem wierszy i opowiadań[3].
Locum tenens Kościoła. Spór o obsadę urzędu metropolity
Po odejściu w stan spoczynku metropolity ziem czeskich i Słowacji Krzysztofa został locum tenensKościoła Prawosławnego Czech i Słowacji[4], następnie jednak Synod Kościoła powierzył te obowiązki biskupowi preszowskiemuRościsławowi[5]. Arcybiskup Symeon oprotestował tę decyzję i oskarżył biskupa Rościsława oraz pozostałych członków Synodu o działanie wbrew cerkiewnym kanonom. Stwierdził, iż uważa się za jedynego pełnoprawnego hierarchę Cerkwi Czech i Słowacji[4]. Patriarcha konstantynopolitański Bartłomiej poparł jego stanowisko, nadal uznając go za locum tenens Kościoła, a działania innych biskupów za niezgodne z prawem kanonicznym[6]. Konsekwentnie nie uznał również wyboru biskupa preszowskiego Rościsława na metropolitę ziem czeskich i Słowacji, co miało miejsce w styczniu 2014[7]. W lutym 2015, za aprobatą Patriarchatu Konstantynopolitańskiego, arcybiskup Symeon przeprowadził w Brniechirotonię biskupią Izajasza (Slaninki), mianując go swoim biskupem pomocniczym (szumperskim) i tworząc alternatywny Synod Kościoła Prawosławnego Czech i Słowacji[8]. W styczniu 2016 Patriarchat Konstantynopolitański ogłosił jednak uznanie metropolity Rościsława za kanonicznego zwierzchnika Cerkwi ziem czeskich i Słowacji[9].
Symeon pozostawał ordynariuszem eparchii ołomuniecko-brneńskiej do śmierci w 2024 r.[1]
