Stanisław Ostrowski przed 21 czerwca 1933
Stanisław Ostrowski [a] (ur. 24 listopada 1880 Żytomierzu , zm. ?) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego , kawaler Orderu Virtuti Militari .
Życiorys
Urodził się 24 listopada 1880 w Żytomierzu, w rodzinie Grzegorza i Józefy z domu Pfaff[2] [3] . Ukończył dwie klasy w żytomierskim gimnazjum i siedem klas w Korpusie Kadetów w Kijowie, a następnie Michałowską Szkołę Artylerii (ros. Михайловское артиллерийское училище) w Petersburgu[4] .
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Od marca 1919 dowodził 9 ćwiczebnym dywizjonem artylerii w Łodzi[5] . 1 września 1919 został mianowany z dniem 28 maja 1919 dowódcą 10 Pułku Artylerii Polowej w Łodzi[6] [5] [7] . Od 12 lutego 1920 do 1921 dowodził 18 Brygadą Artylerii [8] . Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[9] .
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10] . W tym samym roku został szefem Wydziału Artylerii Głównej Szkoły Artylerii i Inżynierii . Jako oficer nadetatowy 18 pułku artylerii polowej w Ostrowi Łomżyńskiej został komendantem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu[1] [11] . Stanowisko pełnił od 1 czerwca 1923 do 17 lutego 1927 po czym został przydzielony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII [12] . W marcu 1927 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego w Warszawie[13] . Z dniem 31 maja 1928 został przeniesiony w stan spoczynku [14] . Mieszkał w Warszawie[15] . W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III . Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[16] .
Był żonaty, dzieci nie miał[4] .
Ordery i odznaczenia
Uwagi
↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław I Ostrowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a wśród nich ppłk. dypl. piech. Stanisława II Ostrowskiego [1] .
Przypisy
↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓ , s. 749, 813, 1522.
↑ a b Kolekcja ↓ , s. 1.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . WBH . [dostęp 2021-03-26]. .
↑ a b Kolekcja ↓ , s. 2.
↑ a b Jarno 2001 ↓ , s. 65.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3356.
↑ Leroch-Orlot 1929 ↓ , s. 9, tu błędnie jako płk art. Klemens Ostrowski.
↑ Dywizjonierzy i brygadierzy 1927 ↓ , s. 40.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 398.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓ , s. 185.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓ , s. 670, 736, 1382.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 21.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓ , s. 886.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓ , s. 341, 849.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-16]. .
↑ a b c Kolekcja ↓ , s. 3.
Bibliografia
Ostrowski Stanisław . [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.79-7592 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-16].
Wykaz pułkowników i podpułkowników, którzy dowodzili dywizjami lub brygadami L.dz. 622/Tjn. . [w:] sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce , 1927. [dostęp 2021-03-27].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych . [dostęp 2021-01-07].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1922.
Rocznik Oficerski 1923 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1923.
Rocznik Oficerski 1924 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1924.
Rocznik Oficerski 1928 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1934.
Witold Jarno : Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939 . Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4 .
Rudolf Leroch-Orlot : Zarys historji wojennej 10-go Pułku Kaniowskiego Artylerii Polowej . Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920 .