Stanisław Hojnor (ur. 28 kwietnia 1896 w Jasiennej, zm. 21 sierpnia 1920 w Aleksandrówce) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 28 kwietnia 1896 w Jasiennej, w ówczesnym powiecie nowosądeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Marii z Szewczyków[1][2]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIb c. k. Gimnazjum w Stryju. Był członkiem Związku Strzeleckiego[2].
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 5 pułku piechoty i przebył w nim cały szlak bojowy formacji legionowych[2].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W 5 pułku piechoty Legionów walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty[3]. 28 maja 1920 na czele 7 kompanii podczas walk pod Rzyszczowem nad Dnieprem, w sytuacji wielokrotnej przewagi bolszewików na odcinku Witaczewo – Stajki, zdecydowanym kontratakiem zdołał powstrzymać atak wroga, biorąc do niewoli jeńców i zdobywając sprzęt wojskowy[4][2]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5]. Poległ 21 sierpnia 1920 w boju pod Aleksandrówką koło Siemiatycz[6][2][7]. W 1921, staraniem Stefana Szeworskiego, profesora gimnazjum w Nowym Sączu, zwłoki Stanisława Hojnora zostały sprowadzone i pochowane na cmentarzu parafialnym w Lipnicy Wielkiej[8].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 9.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 52.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 81.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 62.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 269, tu 20 sierpnia 1920.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 9.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
.png){kind=small}
