Stanisław Ryszard Chaciński z pierwszą żoną, rok 1967Stanisław Ryszard Chaciński – Wietnam, rok 1981Stanisław Ryszard Chaciński z córką Magdaleną, rok 1981
Pierworodny syn Franciszka Chacińskiego i Janiny z domu Mincberger vel Zaborowska. Wychowywał się z dwiema młodszymi siostrami – Joanną Krystyną (ur. 1942) oraz Ewą (ur. 01.12.1948, zm. 16.11.2018). Od urodzenia mieszkał w Sokołowie Podlaskim przy ul. Wyspiańskiego 19, następnie od 15.05.1944 w Piastowie k. Warszawy przy ul. Kościuszki 1, później w Radomiu przy ul. Żeromskiego 48. Po zakończeniu wojny mieszkał w Szczecinie przy ul. Konopnickiej 37, następnie w lutym 1950 wraz z rodziną przeprowadza się do Wrocławia, gdzie uczył się w V Liceum Ogólnokształcącym[1].
Debiutował dnia 6 grudnia 1953 na łamach „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” wierszami: Na Tumskim Ostrowiu i Odlotem ptaków (WTK nr 15), następnie jako reportażysta utworem Tęczowy świat (WTK nr 17).
W roku 1953 był członkiem Koła Młodych Pisarzy przy Oddziale Wrocławskim Związku Literatów Polskich, podejmuje też działania w ramach Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Współpraca z WTK trwa do roku 1955, publikuje w tym czasie wiersze, opowiadania i reportaże.
W roku 1956 został jednym z założycieli i liderów Wrocławskiej Grupy Artystycznej „Dlaczego Nie”, w której działa do 1957 r.[2]
W tym samym roku rozpoczyna zasadniczą służbę wojskową w charakterze korespondenta redakcji „Żołnierza Ludu” – w jej trakcie dezerteruje, w wyniku czego zostaje skazany na rok ścisłego aresztu wojskowego[3]. Także w 1956 r. zawiera związek małżeński z Małgorzatą Ewą Jezierską (1937–1997), wspólnie zamieszkują przy ul. Nasturcjowej we Wrocławiu[4]. Owocami małżeństwa były dzieci – Artur Jan (1956–1957), Mariola (1957–2012) oraz Jordan Jerzy (1960–1982)[5]. Związek ten zakończył się rozwodem w roku 1973[potrzebny przypis].
W latach 1960–1976 publikował w miesięczniku „Odra”, równocześnie w „Agorze” – lata 1966–1968 oraz „Poezja” – lata 1967–1972. W 1962 zajmuje IV miejsce w Turnieju Jednego Wiersza II Kłodzkiej Wiosny Poetyckiej[potrzebny przypis].
Do roku 1975 mieszkał we Wrocławiu, następnie przeprowadził się do Opola, gdzie zostaje pracownikiem miesięcznika „Opole” jako reportażysta, by od 1983 r. pełnić funkcję kierownika działu prozy. W miesięczniku tym zamieszcza swoje reportaże, wiersze i opowiadania, w tym cykl reportaży z dwumiesięcznej podróży po Wietnamie, którą odbył w 1981 r. („Opole” 1982, nr 1–3 i 6). Z początkiem sierpnia 1981 obejmuje stanowisko redaktora naczelnego pisma „Prawda” wydawanego przez Zarząd Regionu Śląska Opolskiego NSZZ „Solidarność”[6]. W tym samym roku brał udział w pracach Klubu Inteligencji Twórczej „Pierwsze Pokolenie” w Opolu. Od roku 1983 publikuje w miesięczniku „Opole” stały felieton pt. „Spod paragrafu”, który podpisuje pseudonimem „Jerzy Jordan”. Pseudonimem tym w oczywisty sposób nawiązuje do zmarłego rok wcześniej syna.
W 1977 r. zawarł związek małżeński z Janiną Kozioł. Rok później zostaje członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Drugie małżeństwo kończy się rozwodem w 1985 r., a jego owocem jest córka Magdalena Janina (ur. 1979), której zadedykował swój ostatni tom wierszy – Conocne.
W lutym 1984 bierze udział w reaktywacji opolskiego oddziału Związku Literatów Polskich – obejmując funkcję skarbnika[7]
Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, pole nr 15A[potrzebny przypis].
Jego nekrolog ukazał się w miesięczniku „Opole” nr 1990 7/10 19, dzienniku regionalnym „Trybuna Opolska” nr 242 (12 107), dzienniku dolnośląskim „Słowo Polskie” nr 246 (13 406). Epitafium publikuje Harry Duda w „Trybunie Opolskiej” nr 245 (12 110).
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL
Według publikacji Sebastiana Ligarskiego Twórczy donosiciele. Osobowe źródła informacji w środowiskach twórczych PRL, Stanisław Chaciński zaliczany był do grupy informatorów Służby Bezpieczeństwa[8].
Publikacje
Tematy [wiersze], Związek Literatów Polskich, Wrocław 1957, Arkusz poetycki wyd. „Sygnały” nr 5, s. 16
Dochodzenie do gruszki [wiersze], Ossolineum, Wrocław 1962, s. 59
Poza tamto [wiersze], Ossolineum, Wrocław 1967, s. 52
Jest jak jest. [opowiadania], Wydawnictwo Literackie, Kraków 1968, s. 126
Pseudonim Norwid., Odra 1969 nr 1
Kilku, ten sam. [wiersze], Ossolineum, Wrocław 1969, s. 45
Siedem zdarzeń różnych. [reportaże], Ossolineum, Wrocław 1973, s. 194
Ciuciubabka [powieść], Wydawnictwo Literackie, Kraków 1973, s. 162
Wniebogłosy [wiersze], Ossolineum, Wrocław 1973, s. 51
Złote Koło toczy się czarno [reportaż], Miesięcznik Literacki 1974 nr 8, strony 110-118
Rafał Wojaczek. Listy do Stanisława Chacińskiego., Odra 1977 nr 5
Wiersze wybrane, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1981, s. 127
Bieda za milion [artykuł krytyczny], „Opole”, 1981
Gorące do czerwoności, Opole R. 17: 1986 nr 6 s. 4–6,
Jednakowo odległe (Opolu). [wiersz], Pismo Literacko-Artystyczne 1988 1 s. 44
Przez rozbite okulary (Opolu zapis drugi). [wiersz], Pismo Literacko-Artystyczne 1988 1 s. 44 oraz Opole 1988 12 s. 14
Notatki dla zjawy. [wiersz], Opole 1988 12 s. 14
Coraz bliżej, a nie ma gdzie się schować gdzie uciec. [wiersz], Pismo Literacko-Artystyczne 1988 1 s.45
Pretensja o broń. [wiersz], Pismo Literacko-Artystyczne 1988 1 s. 45
Akompaniament Magduśce w urodziny szóste. [wiersz], Opole 1988 12 s. 14
Album. [wiersz], Opole 1988 12 s. 14
Opowieści z nocności, czyli sny do ujawnienia z tego cyklu: Budulec. Epilog. Panna Młoda. Zaloty wokół nadziei.. [proza], Opole 1988 12 s. 14
Siedem lat zabijania. [teksty paraliterackie], Opole 1989 nr 1 s. 8–9
Nowy adres: krajobraz popielnikowy... [wiersz], Opole 1989 nr 2 s. 25
Lament uwędzonego. [teksty paraliterackie], Opole 1989 nr 4 s. 8–9, 18
Wywoływanie ducha teatru [recenzja], Opole, 1989 nr 4 s. 23
Ostatnia wizyta wróbli... [wiersz], Trybuna Opolska 1989 117 s. 4
Porozmawianie z Magduśką w urodziny dziewiąte. [wiersz], Trybuna Opolska 1989 209 s. 4
Czuwali i pałowali [proza], Opole 1990 1, s. 12–13
Conocne [wiersze], Wers, Opole 1990, wyd. 1, s. 36
Współcześni polscy pisarze i badacze literatury – słownik biograficzny, tom 2, opr. pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994
Leksykon polskich pisarzy współczesnych, tom 1, Piotr Kuncewicz, Graf-Punkt, 1995
