Syn Stanisława i Adeli z Mareniczów[1]. Studiował na Politechnice w Mediolanie i na Politechnice Warszawskiej[1]. Od 1926 członek grupy Praesens. Współtwórca i pierwszy prezes SARP[1].
Do 1939 projektował wspólnie z żoną tanie, funkcjonalne budynki o prostych bryłach i subtelnych elementach plastycznych, zintegrowane z otaczającą je przestrzenią, m.in. dom własny w Warszawie (1927-1928), kolonie WSM na warszawskim Żoliborzu (1927-1939). Wraz z Bohdanem Lachertem, Bohdanem Pniewskim i Józefem Szanajcą projektant pawilonu polskiego na wystawę w Paryżu (1937). Pracował też na rzecz przemysłu stoczniowego (wnętrza statku Batory – w zespole).
Po II wojnie światowej m.in. współprojektant odbudowy warszawskiego Nowego Miasta. Był jednym z twórców koncepcji budownictwa mieszkaniowego spółdzielczego. Pochowany wraz z żoną na cmentarzu zakładowym w Laskach.
W roku 2011 Stowarzyszenie Żoliborzan ufundowało Nagrodę im. Barbary i Stanisława Brukalskich dla najlepszej inwestycji budowlanej Żoliborza.
Dom Społeczny WSM (obecnie Społeczny Dom Kultury z teatrem Komedia) (1947−1956)
projekt odbudowy pałacu Czapskich i jego adaptacji na potrzeby ASP (1945−1960).
Przypisy
↑ abcdefgStanisławS.ŁozaStanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 76.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.