Skeleton na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 – zawody skeletonowe na II Zimowych Igrzyskach Olimpijskich rozegrane 17 lutego 1928 roku na torze skeletonowym Cresta-Run leżącym w pobliżu Sankt Moritz, gospodarza tych igrzysk.
Początkowo zawody skeletonowe planowane były na 16 lutego, jednak fen niosący ze sobą falę ciepłego powietrza, uniemożliwił rywalizację. Ostatecznie zawody rozegrano 17 lutego o ósmej rano. Wczesna godzina była spowodowana chęcią uniknięcia porannego słońca, które mogłoby rozpuścić przygotowany lód.
Faworytem do medalu był BrytyjczykDavid Carnegie, earl Northesk. Tydzień przed zawodami olimpijskimi ustanowił on nowy rekord toru – 58,5 sekundy, wygrywając prestiżową nagrodę Grand National – najważniejsze zawody na torze Cresta-Run. W pierwszym ślizgu Brytyjczyk popełnił jednak poważny błąd i złamał jeden z hamulców, tracąc w ten sposób cenne sekundy. Drugi z brytyjskich zawodników, John Cuthbert Moore, baron Brabazon of Tara, był także uważany za faworyta, lecz dwa dni przed zawodami wypadł z sanek i złamał parę żeber oraz bardzo poważnie rozciął twarz, przez co nie mógł wystartować. Po stratach Carnegiego dwóch braci ze Stanów Zjednoczonych – Jennison i Jack Heaton – rozegrało walkę o złoty medal między sobą. Złoto zdobył Jennison, Jack – srebro. Mogło to być spowodowane kontuzją Jacka wyleczoną zaledwie parę tygodni przed zawodami. Dwóch zawodników wypadło z toru: FrancuzPierre Dormeuil i SzwajcarWilly von Eschen[1].