Sigrid Wolf (ur. 14 lutego 1964 w Breitenwang) – austriacka narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska i wicemistrzyni świata.
Kariera
Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Sigrid Wolf osiągnęła 18 grudnia 1981 roku, kiedy zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Zajęła tam trzecie miejsce w biegu zjazdowym, tym samym już w debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Marie-Cécile Gros-Gaudenier oraz Doris de Agostini ze Szwajcarii. W kolejnych latach wielokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym łącznie pięć zwycięstw: 13 i 14 marca 1987 roku w Vail wygrywała zjazdy, a 28 listopada 1987 roku w Sestriere, 26 lutego 1989 roku w Steamboat Springs oraz 27 stycznia 1990 roku w Santa Caterina triumfowała w supergigantach. Ostatni raz w najlepszej trójce znalazła się 9 grudnia 1990 roku w Altenmarkt, gdzie była druga w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1989/1990, kiedy zajęła dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji supergiganta była trzecia za Carole Merle z Francji i Michaelą Gerg z RFN. Austriaczka była ponadto druga za Carole Merle w klasyfikacji supergiganta w sezonie 1988/1989, jednak w klasyfikacji generalnej zajęła tym razem dziesiąte miejsce.
W 1982 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w kombinacji. Sześć lat później wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zdobywając złoty medal w supergigancie. Był to debiut supergiganta w programie olimpijskim, wobec czego Wolf została pierwszą w historii mistrzynią olimpijską w tej konkurencji. Na tych samych igrzyskach wystąpiła również w zjeździe i gigancie, jednak obu konkurencji nie ukończyła. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Vail zdobyła srebrny medal w supergigancie. Rozdzieliła tam na podium swą rodaczkę Ulrike Maier oraz Michaelę Gerg. Trzy czołowe zawodniczki tych zawodów dzieliło zaledwie 0,04 sekundy: Wolf do zwyciężczyni straciła 0,03 sekundy, a jej przewaga nad brązową medalistką wyniosła 0,01 sekundy. Austriaczka była też między innymi czwarta w zjeździe na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku. Walkę o podium przegrała tam z Ariane Ehrat ze Szwajcarii i Austriaczką Kathariną Gutensohn o 0,01 sekundy. W 1990 roku zakończyła karierę z powodu kontuzji kolana[1].
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym złote w gigancie oraz supergigancie w 1987 roku. W latach 1987 i 1988 była wybierana sportsmenką roku w Austrii. Ponadto w 1996 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2].
Osiągnięcia
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
| 4.
|
3 lutego
|
1985
|
 Bormio
|
Zjazd
|
1:26,96
|
+1,62
|
 Michela Figini
|
| 19.[3]
|
4 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Kombinacja
|
18,72 pkt
|
+92,05 pkt
|
Erika Hess
|
| 15.
|
1 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Zjazd
|
1:43,80
|
+2,67
|
Maria Walliser
|
| 7.
|
3 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Supergigant
|
1:19,17
|
+2,22
|
Maria Walliser
|
| DNF2[4]
|
5 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Gigant
|
2:21,22
|
-
|
Vreni Schneider
|
| 28.[5]
|
5 lutego
|
1989
|
 Vail
|
Zjazd
|
1:46,50
|
+3,78
|
Maria Walliser
|
2.
|
8 lutego
|
1989
|
Vail
|
Supergigant
|
1:19,46
|
+0,03
|
 Ulrike Maier
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Saalbach-Hinterglemm – 18 grudnia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
- Vail – 13 marca 1987 (zjazd) – 1. miejsce
- Vail – 14 marca 1987 (zjazd) – 1. miejsce
- Vail – 15 marca 1987 (supergigant) – 2. miejsce
- Vail – 15 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
- Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 1. miejsce
- Leukerbad – 11 grudnia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
- Grindelwald – 14 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
Tignes – 20 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce- Steamboat Springs – 26 lutego 1989 (supergigant) – 1. miejsce
- Vail – 2 grudnia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
- Santa Caterina – 27 stycznia 1990 (supergigant) – 1. miejsce
- Altenmarkt – 9 grudnia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
Bibliografia
Przypisy
