Ester Ledecká

Ester Ledecká

Ester Ledecká (2017)
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1995 Praga
Klub	Dukla Liberec
Wzrost	173 cm
Reprezentacja	Czechy
Debiut w PŚ	21.12 2012, Carezza (13. miejsce – PGS)
Pierwsze punkty w PŚ	21.12 2012, Carezza (13. miejsce – PGS)
Pierwsze podium w PŚ	10.01 2014, Bad Gastein (2. miejsce – PSL)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy Narciarstwo alpejskie Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 Supergigant Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2019/2020 3. miejsce 2021/2022 Puchar Świata (Superkombinacja) 3. miejsce 2019/2020 Snowboarding Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 PGS złoto Pekin 2022 PGS Mistrzostwa świata złoto Kreischberg 2015 PSL złoto Sierra Nevada 2017 PGS srebro Sierra Nevada 2017 PSL Mistrzostwa świata juniorów złoto Erzurum 2013 PSL złoto Erzurum 2013 PGS Puchar Świata (PAR) Kryształowa Kula 2015/2016 Kryształowa Kula 2016/2017 Kryształowa Kula 2017/2018 Kryształowa Kula 2018/2019 2. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2014/2015 Puchar Świata (PSL) 2. miejsce 2013/2014 2. miejsce 2015/2016 2. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (PGS) Mała Kryształowa Kula 2015/2016 Mała Kryształowa Kula 2017/2018 Mała Kryształowa Kula 2018/2019 2. miejsce 2014/2015 3. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2016/2017
Odznaczenia
Strona internetowa

Ester Ledecká (ur. 23 marca 1995 w Pradze) – czeska snowboardzistka oraz narciarka. Mistrzyni olimpijska w narciarstwie alpejskim i snowboardzie. Pierwsza kobieta, która na jednych zimowych igrzyskach zdobyła złote medale w dwóch różnych dyscyplinach. Dwukrotna mistrzyni świata w snowboardzie oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata w snowboardzie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 21 stycznia 2012 roku w Zillertal, gdzie w zawodach Pucharu Europy zajęła dwunaste miejsce w gigancie równoległym. W marcu 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, zdobywając złote medale w obu konkurencjach równoległych. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 21 grudnia 2012 roku w Carezzie, zajmując trzynaste miejsce w gigancie równoległym. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 10 stycznia 2014 roku w Bad Gastein, kończąc slalom równoległy na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Patrizię Kummer ze Szwajcarii i Austriaczkę Marion Kreiner. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy to zwyciężyła w klasyfikacji generalnej PAR^[1]. Ponadto była też najlepsza w klasyfikacji PGS i druga w klasyfikacji PSL. Triumf w klasyfikacji generalnej odniosła także w sezonie 2016/2017, tym razem zajmując drugie miejsce w klasyfikacji PSL i trzecie w PGS. Kolejne zwycięstwa w klasyfikacji generalnej PAR i PGS odniosła w sezonie 2017/2018 oraz 2018/2019.

W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując szóste miejsce w slalomie równoległym i siódme w gigancie równoległym. Podczas mistrzostw świata w Kreischbergu w 2015 roku zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Austriaczki Julię Dujmovits i Marion Kreiner. Następnie wygrała giganta równoległego na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 2017 roku. Na tych samych mistrzostwach była też druga w slalomie równoległym, rozdzielając Danielę Ulbing z Austrii i Rosjankę Alonę Zawarziną. W 2018 roku podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Niemki Selinę Jörg i Ramonę Theresię Hofmeister.

Od 2016 roku zaczęła startować w zawodach narciarstwa alpejskiego. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 6 lutego 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 24. miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła między innymi 20. miejsce w superkombinacji i 21. miejsce w zjeździe. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Austriaczkę Annę Veith i Tinę Weirather z Liechtensteinu. Medal ten powszechnie był uznany za wielką sensację. Już samo zakwalifikowanie się przez nią do igrzysk olimpijskich w konkurencji narciarskiej było wydarzeniem – nikt wcześniej nie wystąpił na igrzyskach i w snowboardzie, i w narciarstwie alpejskim^[2]. Podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku była czwarta w zjeździe i supergigancie. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku nie obroniła tytułu olimpijskiego, zajmując tym razem piąte miejsce w supergigancie. Zajęła tam również czwarte miejsce w superkombinacji i 27. miejsce w zjeździe. W sezonie 2019/2020 zajęła drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2021/2022 była trzecia.

Rodzina

Jej matka Zuzana była łyżwiarką figurową, ojciec Janek Ledecký piosenkarzem i gitarzystą. Jej dziadek Jan Klapáč był hokeistą, dwukrotnym medalistą igrzysk olimpijskich^[3].

Osiągnięcia w snowboardzie

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
7.	19 lutego	2014	Soczi	Gigant równoległy	Patrizia Kummer
6.	22 lutego	2014	Soczi	Slalom równoległy	Julia Dujmovits
1.	24 lutego	2018	Pjongczang	Gigant równoległy	-
1.	8 lutego	2022	Pekin	Gigant równoległy	-

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
33.	19 stycznia	2011	La Molina	Gigant równoległy	Alona Zawarzina
40.	21 stycznia	2011	La Molina	Slalom równoległy	Hilde-Katrine Engeli
16.	25 stycznia	2013	Stoneham	Gigant równoległy	Isabella Laböck
17.	27 stycznia	2013	Stoneham	Slalom równoległy	Jekatierina Tudiegieszewa
1.	22 stycznia	2015	Kreischberg	Slalom równoległy	-
5.	23 stycznia	2015	Kreischberg	Gigant równoległy	Claudia Riegler
2.	15 marca	2017	Sierra Nevada	Slalom równoległy	Daniela Ulbing
1.	16 marca	2017	Sierra Nevada	Gigant równoległy	-
DNS	1 marca	2021	Rogla	Gigant równoległy	Selina Jörg

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2012/2013: 15.
• sezon 2013/2014: 2.
• sezon 2014/2015: 3.
• sezon 2015/2016: 1.
• sezon 2016/2017: 1.
• sezon 2017/2018: 1.
• sezon 2018/2019: 1.
• sezon 2019/2020: 17.
• sezon 2020/2021: 23.
• sezon 2021/2022:

Zwycięstwa w zawodach

1. Rogla – 18 stycznia 2014 (gigant równoległy)
2. Bad Gastein – 9 stycznia 2015 (slalom równoległy)
3. Sudelfeld – 7 lutego 2015 (gigant równoległy)
4. Carezza – 12 grudnia 2015 (gigant równoległy)
5. Rogla – 23 stycznia 2016 (gigant równoległy)
6. Kayseri – 27 lutego 2016 (gigant równoległy)
7. Carezza – 17 grudnia 2016 (slalom równoległy)
8. Rogla – 28 stycznia 2017 (gigant równoległy)
9. Kayseri – 4 marca 2017 (gigant równoległy)
10. Carezza – 14 grudnia 2017 (gigant równoległy)
11. Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2017 (gigant równoległy)
12. Lackenhof – 5 stycznia 2018 (gigant równoległy)
13. Rogla – 20 stycznia 2018 (gigant równoległy)
14. Bansko – 26 stycznia 2018 (gigant równoległy)
15. Scuol – 10 marca 2018 (gigant równoległy)
16. Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2018 (gigant równoległy)
17. Pjongczang – 16 lutego 2019 (gigant równoległy)
18. Rogla – 18 stycznia 2020 (gigant równoległy)
19. Cortina d’Ampezzo – 12 grudnia 2020 (gigant równoległy)
20. Cortina d’Ampezzo – 18 grudnia 2021 (gigant równoległy)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Bad Gastein – 10 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 2. miejsce
2. Bad Gastein – 12 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 3. miejsce
3. Asahikawa – 28 lutego 2015 (gigant równoległy) – 3. miejsce
4. Moskwa – 30 stycznia 2016 (slalom równoległy) – 3. miejsce
5. Carezza – 15 grudnia 2016 (gigant równoległy) – 2. miejsce
6. Kayseri – 3 marca 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
7. Carezza – 13 grudnia 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
8. Pjongczang – 17 lutego 2019 (gigant równoległy) – 3. miejsce
9. Secret Garden – 23 lutego 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
10. Scuol – 9 marca 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
11. Bad Gastein – 14 stycznia 2020 (slalom równoległy) – 2. miejsce
12. Carezza – 16 grudnia 2021 (gigant równoległy) – 2. miejsce

• W sumie (20 zwycięstw, 8 drugich i 4 trzecie miejsca).

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
23.	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	+4,67	Mikaela Shiffrin
1.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	–	–
5.	11 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:13,51	+0,43	Lara Gut-Behrami
27.	15 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:31,87	+6,31	Corinne Suter
4.	17 lutego	2022	Pekin	Superkombinacja	2:25,67	+2,65	Michelle Gisin

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
29.	7 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	+3,05	Nicole Schmidhofer
20.	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	+3,24	Wendy Holdener
21.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:32,85	+2,11	Ilka Štuhec
37.	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	+7,60	Tessa Worley
27.	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	+2,80	Mikaela Shiffrin
15.	8 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	2:02,13	+2,90	Wendy Holdener
17.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	+1,17	Ilka Štuhec
4.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:25,51	+0,53	Lara Gut-Behrami
4.	13 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:34,27	+0,44	Corinne Suter
8.	15 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Superkombinacja	2:07,22	+4,12	Mikaela Shiffrin

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2015/2016: 93.
• sezon 2016/2017: 77.
• sezon 2017/2018: 61.
• sezon 2018/2019: 54.
• sezon 2019/2020: 10.
• sezon 2020/2021: 13.
• sezon 2021/2022: 19.
• sezon 2023/2024: 24.

Miejsca na podium chronologicznie

1. Lake Louise – 6 grudnia 2019 (zjazd) – 1. miejsce
2. Garmisch-Partenkirchen – 8 lutego 2020 (zjazd) – 3. miejsce
3. Crans-Montana – 23 lutego 2020 (superkombinacja) – 3. miejsce
4. Val d’Isère – 20 grudnia 2020 (supergigant) – 1. miejsce
5. Crans-Montana – 22 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
6. Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
7. Crans-Montana – 26 lutego 2022 (zjazd) – 1. miejsce
8. Crans-Montana – 27 lutego 2022 (zjazd) – 2. miejsce
9. Kvitfjell – 3 marca 2024 (supergigant) – 3. miejsce
10. Saalbach – 22 marca 2024 (supergigant) – 1. miejsce

Odznaczenia

• Medal Za Zasługi I Stopnia – 2018^[4]

Przypisy

1. Łączna klasyfikacja slalomu równoległego i giganta równoległego
2. Pjongczang 2018. Olimpijska sensacja wszech czasów? Ester Ledecká ze złotem w supergigancie. wyborcza.pl [dostęp: 2018-11-24]
3. Pjongczang 2018: Ester Ledecka startuje w snowboardzie i narciarstwie alpejskim, „Przegląd Sportowy”, 14 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27]  (pol.).
4. Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2021-02-19]  (cz.).

Bibliografia

• Profil na stronie FIS – snowboard (ang.)
• Profil na stronie FIS – narciarstwo alpejskie (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-20)]. (ang.)

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 2903152139981111100001
• NKC: xx0229825
• PLWABN: 9810591084005606

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 127620