Sejm V kadencji utworzony został w wyniku wyborów przeprowadzonych w Polsce 6 listopada 1938 roku (poprzedni Sejm IV kadencji rozwiązany został 13 września).
Sejm V kadencji po raz ostatni zebrał się na sesję nadzwyczajną 2 września 1939 r., po wybuchu II wojny światowej, by znowelizować ordynację wyborczą tak, by pozwolić na łączenie mandatu z czynną służbą wojskową[1]. Na czas stanu wojennego przekazał uprawnienia na rzecz izby o okrojonym składzie 41 osób. Ta izba nigdy się nie zebrała[2]. Sejm V kadencji rozwiązany został zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Władysława Raczkiewicza z 2 listopada 1939 roku[3].
Nowe wybory miały się odbyć w 60 dni po zakończeniu wojny[2]. Po tej dacie rolę swoistego substytutu parlamentu pełniła powołana dekretem prezydenta z 9 grudnia 1939 roku Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej, będąca organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej.
Po zakończeniu wojny władzę w Polsce objęli komuniści, tworząc najpierw Krajową Radę Narodową, a następnie przeprowadzając 19 stycznia 1947 roku sfałszowane wybory do nowego Sejmu Ustawodawczego.
Posłowie
Z tym tematem związana jest kategoria: Posłowie na Sejm V kadencji (1938–1939).
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Zieliński, Historia Polski 1864–1939, PWN Warszawa, wyd. III, 1971
- Krystyna Kersten, Skład najwyższych organów władz państwowych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1944–1961)[1], w: „Polska Ludowa”, t. III, 1964
- Maciej Korkuć, Wybory 1947 – mit założycielski komunizmu, IPN Kraków, 2007
- Ogłoszenie o wynikach wyborów do Sejmu (M.P. 1938 nr 264, poz. 619). isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2014-07-08].
- Wyniki wyborów do Sejmu. „Gazeta Lwowska”, s. 1–2, nr 255 z 9 listopada 1938. ; s. 3, nr 255 z 10 listopada 1938.
- Skład Sejmu. adrianzandberg.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)].
- ↑ W artykule Kerstenowej data wyborów do Sejmu Ustawodawczego podana jest błędnie jako 17 stycznia 1947, chociaż dzień ten przypadał w piątek.