W 1524 roku otrzymał święcenia kapłańskie w Augsburgu. W 1527 r. przeszedł na luteranizm i rozpoczął pracę kaznodziejską w okolicach Norymbergi. Jednak niedługo po tym zaczął odsuwać się od wszelkich zorganizowanych form religii, opowiadając się za chrześcijaństwem bezwyznaniowym. Pracował wówczas jako mydlarz w Esslingen am Neckar, a w 1533 roku założył drukarnię w Ulm, skąd wygnany, przeniósł się w 1539 do Bazylei, gdzie zmarł[2].
Uważał, że Bóg zamieszkuje wszelkie istoty, określał Jego obecność w nich jako tzw. ducha wewnętrznego, Chrystusa wewnętrznego, słowo wewnętrzne, siłę. Chrystusa historycznego uważał za wcielenie Boga, który pozostawił ludziom Pismo Święte, określane przez niego mianem słowa zewnętrznego. Uważał, że duch, słowo wewnętrzne jest najważniejsze, stanowi podstawę świata realnego, a słowo zewnętrzne jest jedynie przypomnieniem, wzmocnieniem, ułatwieniem dla znalezionego ukrytego w nim, a przez to i w sobie, słowa wewnętrzne, miłości, które posiadają wszyscy, łącznie z poganami. Odrzucał wszelkie zewnętrzne, według niego, przejawy religijności, np. sakramenty, nauczanie, nie uznawał instytucji kościelnych. Żądał całkowitej wolności sumienia. Swoje poglądy wyraził w wielu opublikowanych dziełach, w których uwidoczniły się jego talent pisarski, niezwykła erudycja i odwaga nieskrępowanego myślenia[3].
_222.jpg)
