Od jesieni 1997 do wiosny 1998 roku prowadzone były specjalne przesłuchania do zespołu „wszyscy śpiewają, wszyscy tańczą”, które prowadzili autorzy piosenek oraz producenci muzyczni Mike Stock i Matt Aitken, a także przyszły menadżer grupy Steve Crosby. Ostateczny skład zespołu nazwanego Scooch został utworzony w październiku 1998 roku, w jego skład weszli: Natalie Powers, Caroline Barnes, David Ducasse i Russell Spencer.
1999-2000: Welcome to the Planet Pop, Four Sure i zawieszenie działalności
W 1999 roku zespół wygrał konkurs organizowany w programie śniadaniowym Live & Kicking emitowanym w telewizji BBC One. Dzięki wygraniu programu grupa wydała swój debiutancki singiel „When My Baby”[1], który dotarł do najlepszej trzydziestki brytyjskiej listy przebojów[2]. Na przełomie 1999 i 2000 roku formacja wyruszyła w trasę koncertową razem z irlandzkich girls bandemB*Witched, a w trakcie koncertów promowała swój drugi singiel „More Than I Needed to Know”[3], który zadebiutował na piątym miejscu krajowej listy przebojów[4]. Wiosną muzycy wyruszyli w trasę koncertową z boys bandemFive oraz wydał swój trzeci singiel „The Best Is Yet To Come”[5], który zadebiutował na dwunastym miejscu krajowego zestawienia przebojów[6].
Pod koniec czerwca 2000 roku na japońskim rynku muzycznym ukazała się debiutancka płyta studyjna zespołu zatytułowana Welcome to the Planet Pop[7], na którym znalazły się m.in. trzy wydane wcześniej single oraz czwarty utwór promocyjny – „For Sure”[8], który zadebiutował na piętnastym miejscu brytyjskiej listy przebojów[9]. Singiel „More Than I Needed to Know” dotarł do pierwszego miejsca japońskiej listy przebojów oraz znalazł się na ścieżce dźwiękowej tanecznej gry wideoDDRMAX2 Dance Dance Revolution 7thMix wydanej w kraju[10].
Na początku sierpnia tego samego roku premierę miało brytyjskie wydanie albumu zatytułowane Four Sure[11], które zadebiutowało w pierwszej pięćdziesiątce notowania najczęściej kupowanych płyt w kraju[12]. Niedługo po wydaniu płyty wytwórnia zespołu zerwała z nim kontrakt, sama formacja zaś zawiesiła swoją działalność.
2001-2004: Krótki powrót na scenę i ponowne zawieszenie działalności
Członkowie zespołu zdecydowali się powrócić na scenę muzyczną w styczniu 2004 roku na potrzeby występu podczas koncertu Gone But Not Forgotten zorganizowanego w londyńskim klubie gejowskim G-A-Y. Sukces koncertu zachęcił grupę do zagrania trasy koncertowej po klubach gejowskich w Wielkiej Brytanii. W tym samym roku grupa ponownie ogłosiła zawieszenie działalności.
2007: Ponowny powrót na scenę i Konkurs Piosenki Eurowizji
Pod koniec lutego 2007 roku brytyjska telewizja BBC ogłosiła, że zespół odnowi działalność na potrzeby udziału w krajowych eliminacjach eurowizyjnych Making Your Mind Up. 17 marca grupa wystąpiła w finale selekcji z utworem „Flying the Flag (for You)”[13] i zajęła ostatecznie pierwsze miejsce po zdobyciu największego poparcia telewidzów, dzięki czemu została wybrana na reprezentanta Wielkiej Brytanii w 52.Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Helsinkach[14]. Podczas ogłaszania wyników doszło do zamieszania, gdyż Terry Wogan, jeden z prowadzących koncert, omyłkowo ogłosił zwycięzcą piosenkarkę Cyndi. Po kilku sekundach zamieszania Fearne Cotton, współgospodyni show, podała poprawne wyniki głosowania telewidzów[15]. Po finale konkursu dziennik Daily Mirror zwrócił uwagę, że podczas występu zespołu Scooch poza sceną znajdował się dwuosobowy chórek, co miało dać formacji przewagę nad innymi uczestnikami selekcji[16]. Całą sytuację skrytykowali także sami uczestnicy eliminacji, w tym m.in. Justin Hawkins i Bryan Harvey[17]. Organizatorzy konkursu uznali, że zespół nie złamał regulaminu selekcji, gdyż chórek nie pojawił się w podkładzie muzycznym piosenki, tylko śpiewał na żywo.
Zespół podczas występu na londyńskiej paradzie równości w 2009 roku
Wybór zespołu na reprezentantów kraju w konkursie wywołał kontrowersje w kraju. Dziennikarka telewizyjna i była piosenkarka Charlotte Church uznała propozycję grupy za „totalne g*wno” oraz wstyd dla Brytyjczyków. Jedna z wokalistek Scooch, Natalie Powers, odparła krytykę słowami: Jako mama małego dziecka uważam jej zachowanie oraz język za zupełnie nie do przyjęcia[18]. Pod koniec marca szwedzka piosenkarka Pandora uznała, że refren piosenki „Flying the Flag (for You)” przypomina jej utwór „No Regrets” wydany w 1999 roku. Artystka zwróciła się o pomoc do Unii Szwedzkich Muzyków, z którymi chciała złożyć Europejskiej Unii Nadawców (EBU), organizatorowi Konkursów Piosenki Eurowizji, pismo z prośbą o dyskwalifikację Scooch z udziału w widowisku[19]. Stacja BBC wydała wówczas oświadczenie, w którym potwierdziła oryginalność propozycji zespołu[20]. Na początku kwietnia dziennik Daily Mirror przeprosił zarówno BBC, jak i EBU za upublicznienie nieprawdziwej informacji, jakoby brytyjska stacja naruszyła zasady przeprowadzania krajowych eliminacji eurowizyjnych oraz faworyzowała grupę[21].
W połowie marca zespół pojawił się gościnnie w programie Richard & Judy na kanale Channel 4. Pod koniec miesiąca wokaliści wystąpili gościnnie w dwóch programach telewizyjnych: This Morning na kanale ITV1 oraz The Graham Norton Show na BBC One. W kwietniu nakręcili oficjalny teledysk do swojej eurowizyjnej propozycji oraz ogłosili podpisanie kontraktu płytowego z wytwórnią Warner Bros.[22]. Po podpisaniu umowy zespół nagrał swój konkursowy utwór w kilku innych wersjach językowych: po francusku, niemiecku, hiszpańsku, bułgarsku i duńsku[23]. Na początku maja grupa pojawiła się w kilku brytyjskich programach telewizyjnych i audycjach radiowych w ramach promocji siebie oraz swojej piosenki. W tym samym czasie wokaliści zaczęli próby do występu w finale Konkursu Piosenki Eurowizji. 12 maja wystąpili podczas koncertu finałowego widowiska i zajęli ostatecznie dwudzieste drugie miejsce ex eaquo z zespołem Les Fatals Picards, reprezentantem Francji, z wynikiem 19 punktów na koncie, w tym m.in. z maksymalną notą 12 punktów od Malty[24]. Jak przyznali po konkursie przedstawiciele maltańskiej telewizji, maksymalna nota dla Wielkiej Brytanii była protestem przeciwko tendencji sąsiedzkiego głosowania podczas imprezy[25][26].
Tydzień po rozegraniu finału Konkursu Piosenki Eurowizji eurowizyjna propozycja zespołu dotarła do piątego miejsca brytyjskiej listy przebojów[27]. Wokaliści ogłosili także, że nie planują nagrywania nowego materiału, jednak nie wykluczają wspólnego koncertowania.
Od 2008: Scooch do Glee
W drugiej połowie 2007 roku wokaliści zaczęli występować po Wielkiej Brytanii i Europie ze swoim projektem zatytułowanym Scooch do Glee[28].
W październiku 2011 roku ogłosili, że zagrają jako support przed koncertem grupy The Mission organizowanym w Brixton Academy z okazji 25-lecia jej istnienia.
Działalność poza zespołem
W czasie przerw w działalności zespołu każdy z członków grupy skupiał się na karierze solowej. W 2006 roku Russell Spencer, jeden z wokalistów zespołu, wziął udział w reality showBoys Will Be Girls emitowanym na kanale E4, w którym razem z dwoma byłymi członkami innych boys bandów (Austinem Drage’em z 5Boyz oraz Martinem Rycroftem z Fast Food Rockers) musiał udawać girls band o nazwie The Honeytraps. Oprócz udziału w programie, piosenkarz pełnił również funkcję prezentera telewizyjnego m.in. show Make Your Play w telewizji ITV1, a także zagrał w sztuce teatralnej Chitty Chitty Bang Bang.
W czasie przerwy w działalności zespołu Caroline Barnes i Natalie Powers grały w niektórych spektaklach wystawianych na West Endzie, w latach 2001-2006 Powers wydała także trzy solowe single – „Music to My Heart”[29], „Unchained Melody”[30] oraz „I Am Who I Am” będący coverem piosenki z repertuaru Lary Fabian[31].
W 2000 roku David Ducasse otworzył swoją własną akademię sztuki dla młodych artystów w North East. Oprócz tego, piosenkarz pracował jako producent i reżyser, a także jako aktor teatralny.
Barnes i Spencer wzięli udział w czwartej edycji programu Coach Trip w telewizji Channel 4[32], a w marcu 2010 roku wystąpili gościnnie w programie TV Burp prowadzonym przez Harry’ego Hilla, w którym zaprezentowali piosenkę „Flying the Flag (for You)”[33].
.jpg)
.jpg)
