Poduszkowiec SR.N1 podczas prób Royal Navy, około 1963 roku
W 1901 roku Sam Saunders, od końca lat 70. XIX wieku zaangażowany w rodzinnym przedsiębiorstwie stoczniowym na Tamizie, założył własną stocznię jachtową na wyspie Wight pod nazwą S.E. Saunders Ltd. W 1909 roku powołany został dział lotniczy[2], zajmujący się produkcją dwupłatowych łodzi latających, głównie konstrukcji drewnianej[1].
W 1929 roku Alliott Verdon Roe (założyciel wytwórni Avro) wraz ze wspólnikiem Johnem Lordem przejął przedsiębiorstwo, zmieniając jego nazwę na Saunders-Roe Ltd. W 1931 roku znaczną część udziałów w Saunders-Roe nabyła spółka Whitehall Securities, udziałowiec w wytwórni Spartan Aircraft. W 1933 roku Spartan został włączony do Saunders-Roe[1].
Przed wybuchem II wojny światowej dokonano reorganizacji przedsiębiorstwa, przekształcając dział stoczniowy w osobną spółkę Saunders Shipyard Ltd. Podczas wojny Saunders-Roe produkował, zaprojektowane w wytwórni Supermarine, łodzie latające Walrus i Sea Otter. Otworzone wówczas zostały nowe zakłady produkcyjne w Llanfaes, na wyspie Anglesey, gdzie serwisowane były łodzie latające Consolidated Catalina[1].
Na przełomie lat 40. i 50. Saunders-Roe przeprowadzało próby eksperymentalnych łodzi latających: SR.A/1, mającej pełnić rolę samolotu myśliwskiego, oraz SR.45 Princess, największej w historii łodzi latającej o konstrukcji metalowej, o rozpiętości 66,99 m i długości 45 m, przeznaczonej do transatlantyckich lotów pasażerskich[3]. Oba projekty zostały jednak zarzucone[1][4]. Podobny los spotkał opracowany w 1957 roku myśliwiec o mieszanym napędzie odrzutowo-rakietowym SR.53, ostatni samolot wyprodukowany przez Saunders-Roe[1].
