![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Beltrame_RG13_%285%29_%289416170475%29.jpg/160px-Beltrame_RG13_%285%29_%289416170475%29.jpg) Podczas zawodów French Open 2013
|
Państwo
|
Francja
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 sierpnia 1979 Montpellier
|
Wzrost
|
172 cm
|
Gra
|
praworęczna, jednoręczny backhand
|
Status profesjonalny
|
2002
|
Zakończenie kariery
|
2013
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0 WTA, 8 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
34 (5 lutego 2007)
|
Australian Open
|
2R (2009)
|
Roland Garros
|
2R (2005)
|
Wimbledon
|
QF (2006)
|
US Open
|
4R (2008)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0 WTA, 10 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
85 (25 czerwca 2007)
|
Australian Open
|
2R (2006, 2007)
|
Roland Garros
|
2R (2008, 2009, 2013)
|
Wimbledon
|
1R (2007)
|
US Open
|
2R (2006)
|
|
Séverine Beltrame (ur. 14 sierpnia 1979 w Montpellier) – francuska tenisistka. Była znana jako Séverine Brémond podczas małżeństwa z jej trenerem Erickiem Brémondem od września 2005 do listopada 2008, a następnie jako Séverine Brémond-Beltrame do końca roku 2009. Powróciła do nazwiska panieńskiego, Séverine Beltrame, w 2010.
Séverine otrzymała status profesjonalny w 2002 roku. Zanim to nastąpiło, wygrała dziewięć turniejów ITF, w tym pięć singlowych. Jest tenisistką praworęczną z jednoręcznym backhandem.
Jej zawodowa kariera rozpoczęła się z chwilą otrzymania licencji zawodowej tenisistki. Wtedy to wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju French Open oraz imprezy w Strasburgu. Nie zakwalifikowała się jednak do turnieju głównego.
W 2003 roku awansowała na 144 miejsce klasyfikacji światowej tenisistek. Zagrała w swoim pierwszym turnieju głównym w Pattaya. Przegrała tam w pierwszej rundzie. Potem spotkało ją pasmo porażek na światowych kortach: sześciokrotnie kończyła udział w zawodach na kwalifikacjach, w tym trzykrotnie były to eliminacje turniejów wielkoszlemowych. Wygrywała turnieje ITF.
Po wspaniałym występie w Sztokholmie w 2004 roku (wyeliminowanie Barbary Schett i Kláry Koukalovej, porażka w ćwierćfinale z Silvią Fariną Elią) awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej setki rankingu kobiet. Jako kwalifikantka zagrała w kilku kolejnych turniejach, docierając tam do drugiej rundy (m.in. w Charleston i US Open). Odpadła w kwalifikacjach do Australian Open, a w dwóch pozostałych wielkoszlemowych imprezach przegrała w pierwszej rundzie. Dotarła do pierwszego deblowego półfinału w Strasburgu, w parze z rodaczką Camille Pin. W tym sezonie wygrała też dwa ostatnie turnieje ITF: singlowy w Cagnes Sur Mer oraz deblowy w Vittel.
2005 – Séverine dotarła do drugiego w karierze ćwierćfinału w turnieju w słoweńskim Portorož. Uzyskała trzecią rundę Indian Wells, dwukrotnie drugą rundę (trafiała na wysoko rozstawione zawodniczki, m.in. Wierę Zwonariową i Nadię Pietrową). Pierwsza runda mistrzostw Australii i Stanów Zjednoczonych. Zadebiutowała w Pucharze Federacji, gdzie w półfinale Grupy Światowej Francja pokonała Hiszpanię 3:1.
2006 – początek sezonu wypadł nie najlepiej w wykonaniu Francuzki. Odpadła we wczesnych rundach turnieju w Hobarcie oraz Australian Open (przegrywając w 1 rundzie z Samanthą Stosur). Jako szczęśliwa przegrana zagrała w Paryżu, w turnieju na hali, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. Wycofała się z zawodów w Memphis z powodu kontuzji. Wystąpiła z dziką kartą w Roland Garros, ale przegrała w pierwszej rundzie z [20] Mariją Kirilenko. W czerwcu dotarła do finału imprezy ITF w Marsylii, przegrywając z Jekatieriną Byczkową. Prawdziwy sukces osiągnęła w Wimbledonie: jako kwalifikantka dotarła do ćwierćfinału, gdzie nie poradziła sobie z belgijską mistrzynią, numerem 3 zawodów, Justine Henin-Hardenne. Zdołała jednak wyeliminować tak słynne tenisistki, jak Patty Schnyder, Gisela Dulko i Ai Sugiyama. Była jedną z rewelacji turnieju, obok młodej polskiej juniorki, Agnieszki Radwańskiej, która w swoim wielkoszlemowym zawodowym debiucie osiągnęła czwartą rundę. Ze 129 miejsca awansowała na 65 w klasyfikacji kobiet. Wystąpiła po raz drugi w Pucharze Federacji, pokonując Czechy 3:2 w barażach Grupy Światowej I. W sierpniu jej najlepszym występem był turniej w Forest Hills, w którym zaliczyła ćwierćfinał. Na kortach Flushing Meadows zdołała osiągnąć drugą rundę, trafiając tam znów na Rosjankę Kirilenko. Po ćwierćfinale w zawodach na Bali, awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej pięćdziesiątki rankingu WTA.
W 2013 roku ogłosiła zakończenie kariery tuż po French Open, choć zaznaczyła, że bierze pod uwagę wzięcie udziału w Wimbledonie[1].
Jej matka ma na imię Anne Marie, a ojciec Lucien. Mówi po angielsku, francusku i hiszpańsku. Interesuje się piłką nożną, rugby i golfem.
Finały turniejów WTA
Gra podwójna
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
turnieje z pulą nagród 75 000 $
|
turnieje z pulą nagród 50 000 $
|
turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza
Przypisy
Bibliografia