PROFILBARU.COM

Sébastien Bourdais
	; Sébastien Bourdais w 2008 roku
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1979 ; Le Mans
	Sukcesy
	1997: Francuska Formuła Renault (wicemistrz); 1999: Francuska Formuła 3 (mistrz); 2002: Międzynarodowa Formuła 3000 (mistrz); 2004–2007: Champ Car World Series (mistrz); 2007, 2009: 24h Le Mans (drugie miejsce)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sébastien Bourdais (ur. 28 lutego 1979 w Le Mans) – francuski kierowca wyścigowy, czterokrotny mistrz serii Champ Car World Series w sezonach 2004-2007.

Kariera

Początki kariery

Sebastien Bourdais rozpoczął swoje starty w seriach wyścigowych w wieku 14 lat w gokartach. Na początku lat 90. brał udział w szeregu mistrzostw kartingowych, wygrywając w 1991 roku mistrzostwa Maine Bretagne oraz w 1993 mistrzostwa Francji kadetów.

W 1995 ukończył na 9. miejscu mistrzostwa Formuły Campus, po czym spędził 2 lata we francuskiej Formule Renault. Swój ostatni sezon w serii ukończył na drugiej pozycji, wygrywając łącznie 4 wyścigi i zdobywając 5 pierwszych miejsc startowych. W 1998 roku przeniósł się do Formuły 3. W pierwszym sezonie wygrał 5 wyścigów, dzięki czemu swój debiutancki sezon ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej. W następnym sezonie zdobył mistrzostwo wygrywając 8 eliminacji.

Po swoich sukcesach w niższych klasach formuł w roku 2000 dostał szansę ścigania się w F3000 – bezpośrednim przedsionku Formuły 1 – w barwach ekipy Prost Junior Team. Swój debiutancki sezon w tej klasie wyścigowej nie mógł jednak zaliczyć do udanych, gdyż zdobył raptem 1 pierwsze miejsce startowe, a najlepszym wynikiem końcowym było 2. miejsce na torze Magny-Cours we Francji. Sezon startów zakończył na 9 pozycji z 9 punktami na swoim koncie.

W sezonie 2001 Bourdais dołączył do zespołu DAMS, by ponownie spróbować swoich sił w prestiżowej F3000. Sezon ten był zdecydowanie bardziej udany dla Sébastiena. Wygrał wyścig na torze Silverstone w Wielkiej Brytanii. Zdobywając łącznie 26 punktów ukończył sezon na 4 pozycji w klasyfikacji generalnej.

Rok 2002 przyniósł zwycięstwo w klasyfikacji generalnej F3000 w barwach teamu Super Nova Racing. Bourdais wygrał 3 eliminacje mistrzostw i po dyskwalifikacji Tomasa Enge z powodu stosowania niedozwolonych środków farmakologicznych został mistrzem F3000.

Champ Car

W roku 2003 przeniósł się do zespołu Newman/Haas Racing startującego w amerykańskiej serii Champ Car i od samego początku stał się jednym z czołowych jej kierowców. Przez 5 sezonów startów w 73 wyścigach odniósł 31 zwycięstw i zdobył 4 tytuły mistrzowskie (w sezonach 2004-2007).

24h Le Mans

Bourdais zadebiutował w wyścigu 24h Le Mans w 1999 roku. Prowadził Porsche 911 w klasie GT2 razem z Jean-Pierre’em Jarrier i Pierre'em De Thosy – ich samochód uległ awarii.

W roku 2000 rozpoczął współpracę z Pescarolo Sport. Wraz z tym zespołem wystartował w klasie LMP900 w samochodzie Courage C52. W przeciwieństwie do oryginalnej konstrukcji z silnikiem Judd, pojazd wystawiony przez Pascarolo wyposażony był w jednostkę napędową Peugeota. Bourdais wraz z Emmanuelem Clerico i Olivierem Grouillard zajął czwarte miejsce za trzema dominującymi Audi R8.

W 2001 Bourdais wraz z Jeanem-Christophe'em Boullionem i Laurentem Rédonem startował w nowszym modelu C60. Francuzi wywalczyli w wyścigu 13. miejsce. Rok później Rédon został zastąpiony przez Francka Lagorce'a. W tym składzie zajęli dziesiątą pozycję.

W 2003 roku nie brał udziału w wyścigu, ale powrócił w następnym roku. w składzie z Nicolasem Minassianem i Emmanuelem Collardem. Wystartował w klasie LMP1 (dawnej LMP900) w Pescarolo C60. Samochód był mocno zmodyfikowanym Couragem, w którym użyto jednak oryginalnej jednostki Judda. Z powodu awarii zespół musiał wycofać się po dwudziestu godzinach wyścigu.

W wyścigu Le Mans pojawił się ponownie w 2007 roku wraz z fabryczną ekipą Team Peugeot Total. Wraz z Pedro Lamym i Stephanem Sarrazinem (startują razem dla zespołu Peugeota w Le Mans Series) poprowadził Peugeota 908 HDi. Ostatecznie musieli uznać wyższość ekipy z samochodem Audi R10 i zadowolić się druga pozycją – najlepszą w dotychczasowym dorobku Bourdaisa.

W 2009 roku wystartował znowu w barwach Team Peugeot Total. Tym razem team zdobył „dublet”, a samochód Bourdaisa uplasował się na drugiej pozycji.

Formuła 1

W sezonie 2008 zadebiutował w Formule 1 w barwach zespołu Scuderia Toro Rosso^[1]. Już w pierwszym wyścigu w Grand Prix Australii zdobył pierwsze punkty w karierze. Francuz w ciągu sezonu zajmował wyższe pozycje od swojego partnera zespołowego Sebastiana Vettela do czasu, kiedy zadebiutował nowy bolid STR3. Wtedy Bourdais nie mógł kompletnie przystosować się do nowego wozu, przez co nie był w stanie osiągać dobrych rezultatów. Przełom przyszedł podczas Grand Prix Europy na torze w Walencji, gdzie zadebiutował nowy tor przypominający właśnie te z Ameryki. Wyścig ukończył wtedy na 10. miejscu, co było dobrym rezultatem zważywszy na jego wcześniejsze wyniki. W kolejnych eliminacjach było już coraz lepiej i nawet czasem był lepszy od swojego partnera, jednak brakowało mu szczęścia, m.in. podczas Grand Prix Belgii, gdzie w wyniku zamieszania stracił dwie pozycje na rzecz Roberta Kubicy i wspomnianego wcześniej Niemca. Podczas Grand Prix Włoch i Japonii zawiodła go elektronika. Otrzymał karę za kontrowersyjny incydent z Felipe Massą, przez co stracił 6. miejsce. Ostatecznie sezon ukończył na 17. miejscu z dorobkiem 4 punktów.

Przyszłość Bourdaisa była przez kilka tygodni niepewna z powodu braku sponsora, który wyłożyłby odpowiednią ilość pieniędzy^[2]. Pojawiły się informacje o tym, że rozważa on powrót do Stanów Zjednoczonych, konkretnie do serii IndyCar^[3]. Jednak 5 lutego STR poinformował o zaproszeniu Bourdaisa na testy, a dzień później ogłoszono przedłużenie kontraktu z Francuzem^[4].

16 lipca zespół Toro Rosso ogłosił zakończenie współpracy z Sébastienem Bourdaisem ze skutkiem natychmiastowym^[5].

Po Formule 1

Po zwolnieniu z Formuły 1, Francuz dostał się w tym samym roku do Superleague Formula, gdzie reprezentował barwy klubu Sevilla FC^[6]. Podczas startów w tej serii odniósł dwa zwycięstwa^[7]. W 2010 roku kontynuował starty w Superleague, tym razem reprezentując barwy klubu Olympique Lyon^[8]. W 2011 roku Francuz rozpoczął starty w IndyCar i serii Lé Mans^[9].

Starty w Formule 1

Tablica wyników

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Samochód	Pozycje startowe / w wyścigach
Sezon	Zespół	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
2008
	Scuderia Toro Rosso	Scuderia Toro Rosso STR3						16	18	14	13	15	19	10	09	04	17	10	08	09
	Scuderia Toro Rosso	Ferrari 056 2,4l V8						989NU	13	17	11	12	18	10	07	18	12	10	13	14
	Scuderia Toro Rosso	Scuderia Toro Rosso STR2B	17	18	15	16	18
	Scuderia Toro Rosso	Ferrari 056 2,4l V8	07	989NU	15	989NU	989NU
2009
	Scuderia Toro Rosso	Scuderia Toro Rosso STR4	17	15	16	20	17	14	20	17	19	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-
	Scuderia Toro Rosso	Ferrari 056 2,4l V8	08	10	11	13	989NU	08	18	989NU	989NU	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-

Statystyki

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zgł.	Starty	PKT	P.	P1	P2	P3	Punkt.	PP	NO	NS	DK	Zespoły
2008	1818	1818	0044	1717	000--	000--	000--	0022	000--	000--	0044	000--	Toro Rosso
2009	0099	0099	0022	1919	000--	000--	000--	0022	000--	000--	0033	000--	Toro Rosso

Sezony	Zgł.	Starty	PKT	Najwyższa pozycja (mistrzostwa)	P1	P2	P3	Punkt.	PP	NO	NS	DK	Zespoły
2	27	27	6	1x17	-	-	-	4	-	-	7	-	1

Podsumowanie startów

Ważne wyścigi
Debiut	Grand Prix Australii 2008 (#1)
Pierwsze punkty	Grand Prix Australii 2008 (#1)
Ostatni	Grand Prix Niemiec 2009 (#27)
Najwyższe pozycje
Kwalifikacje	4 – Grand Prix Włoch 2008 (#14)
Wyścig	7 – Grand Prix Australii 2008 (#1)